Milyar dolarlık büyüklüğe sahip Kaynak Holding'e atanan kayyımlardan İmran Okumuş ve 6 arkadaşı, mülkiyet hakkı çiğnenirken en önde koşan isimler olarak şimdiden tarihe geçti. Holding çatısı altındaki şirketleri zarara uğrattıkları yetmiyormuş gibi mesnetsiz ithamlarla hissedarları itibarsızlaştırmaya çalıştıkları dikkatten kaçmıyor.
İlk icraatları Anayasa Mahkemesi kararını çiğnemek oldu. Yüksek Mahkeme, terör örgütü elebaşı olmaktan müebbete mahkûm edilen Abdullah Öcalan'ın kitaplarının toplatılmasını bile ‘ifade hürriyetinin ihlali' olarak mütalaa etmişti.
Öcalan'ın kitaplarının bile yasaklanmadığı Türkiye'de kayyım başı ile ekibi, NT'de en fazla satanlar listesinde ilk sırada yer alan Fethullah Gülen Hocaefendi'nin kitaplarını raflardan indirdi. Yetkileri olmadığı halde Sızıntı dergisinin muhtevasına müdahale ederek okur kitlesini küstürdü. Bunların cirodaki karşılığı haliyle gelir kaybı oldu. Ortakların avukatları, hukuka mugayir diğer icraatı kayıtlara geçirdiği gibi holdingi zarara uğratan bu adımları da tazminat davaları için not etmiş olmalı.
Aynı kayyımlar, Kaynak'tan belli kalemlerde mal ve hizmet satın aldığı bahanesi ile bazı eğitim müesseselerine de tayin edildi. Tek kişilik proje mahkeme bu kararları adeta otomatiğe bağladı. Ortaklar haykırıyor: Bahse konu eğitim müesseseleri ile bağımız yok. Maalesef feryadı duyan mahkeme yok.
Kayyımların kaç şirkete atandığını ve son atamalardan evvel 50 bin TL'yi geçen aylıklarının kaç lira olduğunu takip bile edemiyorum. 7 kişinin haricinde yönetici yok mu? Her biri süpermen olsa bile ayrı ayrı sektörlerde faaliyet gösteren bu kadar şirketi sevk ve idare etmeleri mümkün değil.
Kayyım başı İmran Okumuş, eğitim ve ehliyeti ile hepsinin açığını kapatamaz mı? Samimi bir dille kendime suâl ettim. Öyle ya! Soy ismi bile Okumuş ise muhakkak güzide mekteplerde dirsek çürütmüş olmalı. Cevap için başladım tahkikata.
İnternette bilgi kırıntıları var. Onlardan birinde, “Çok genç yaşlarda çalışma hayatına atılan İmran Okumuş, henüz 17 yaşındayken Terme'deki Akalın Tesisleri'nin müdürü olarak akaryakıt sektörüne giriş yaptı.” ifadeleri geçiyor. Okumuş'un meslekî; kariyerinde en dikkat çekici sıçrama böyle.
Buradan ilkokul sonrası profesyonel iş hayatına adım attığını anlıyoruz. 17 yaşında müdür yapılmasına bakılırsa kendisindeki cevheri o günlerde birileri fark etmiş. Müteakip senelerde akaryakıt istasyonu sahibi olması da gösteriyor ki, tuttuğu altın olmuş. Lakin istikrarlı bir patronluktan bahsetmek zor. İflas etmiş.
Samsun-Terme ve Ordu havalisinde uçan kuşa borcu olduğunu iddia edenlere inanmamıştım. Mahkemeden Kaynak Holding'e Okumuş'un maaşından kesilmek üzere ayda bir haciz kararı gönderildiğini öğrendiğimde kanaatim değişti. Demek ki gelen mektuplarda müflis bir adam olduğuna dair yazılanlar doğru imiş. Başka hikâyeler de var o mektuplarda. Teyit ettikçe yazacağım.
İran'da devleti dolandırmaktan mahpus Babek Zencani ile kimlerin tavassutu ile yakınlık kurduğunu ya da ‘70 senelik Varan'ı Ulusoy bünyesinde iken batıran genel müdür' unvanını nasıl elde ettiğini umursamayan sulh ceza hâkimi, hiç olmazsa Okumuş'un mezuniyetine baksaydı.
Mahalledeki tuhafiye dükkânına tezgâhtar alırken bile lise diploması istenirken ilköğretim mezunu birinin Kaynak Holding'e yönetim kurulu başkanı olması tuhaf değil mi? “Hak ve hukuk tanımadıktan sonra post doktoralı olsa ne yazar?” dediğinizi duyar gibi oldum. Bir vecheden haklısınız. Lakin işletmeciliğin kompleks hale geldiği rekabet ortamında diplomalı, liyakat sahibi ve ehl-i vicdan yöneticilerle hakiki mânâda kalkınabileceğimizi hatırdan çıkarmayalım.
Makale bitti ve başlıktaki ‘Kayyım ne okumuş?' suâline tatmin edici cevap bulamadınız. Kusurun bana ait kısmını üzerime aldım. Benim noksan bıraktığım kısımları Okumuş tamamlasın.