Zilin çalmasıyla birlikte pür neşe kendilerini okulun bahçesine atan çocukları hatırladım. O eşsiz on dakikanın her anını doya doya yaşama hevesiyle nasıl da koştururlar… Bir topun etrafında bazen 20 öğrenci kümelenir.Her biri payına düşeni almanın iştahıyla merkeze doğru abandıkça abanır. Ama o merkez sürekli değişir. Çünkü gelişi güzel bir vuruş topu, bahçenin en ücra köşesine postalar.Hiç bitmeyecekmiş gibi sürüp giden bu çılgın koşturmaca ikinci zilin çalışıyla yağmur yemiş ekin psikolojisini düşürür bir anda»»
↧