Yazıda çok sabırlı ve kontrollü olduğum halde konuşmada öyle değilimdir. Çünkü yazıda sözümü kesen, insicamımı bozan kimse yok. Düşüncemin kurgusunu rahatlıkla belirleyip, dikkatle işleyerek bütünleyebilirim.Ama bırakınız açık oturumu, özel sohbette de bu mümkün olmuyor. Ben de söz kesmeye başlıyorum, sesimi yükseltiyorum. İçimiz çok doldu. Yüreğimiz sancıyor."Ben 10 dakika konuşayım, kimse ağzını açmadan beni dinlesin" demek de yanlıştır. Makul ve anlamlı müdahaleler olabilir, hatta olmalıdır da. Bu türlü»»
↧