İlim bir noktadan ibaretmiş; insanlar cehaletleriyle onu çoğaltmışlar. Çoğaltma işlemi münferit hayatlarımızda da, umumi alanlarda da hız kesmeden devam ediyor. İnsanı oyalayan, dağıtıp, hedefinden koparan, sonra da çokluk içinde kaybedip, kendisini unutturan bir fena çarkına dönüşerek sahibini manen ifna ediyor.İşin temelinde ilim-amel ilişkisi var. Bildiğini yaşayana, bilmediklerini de öğrenme yolu açılırmış; yaşamayan da sırtında heybe dolusu kitap taşıyan merkebe benzermiş. Yani zarar içinde zarar... Mesela, herkesin asla inkârı mümkün olmayan bir kat’iyyetle bildiği ölümün, yaşantımızla ilişkisine»»
↧