Bazı sabahlar, kitaplarımı bırakıp evden çıkasım gelmiyor. Yıllar geçtikçe evcimenleşiyor muyum? Hayır, öyle değil! Zaten burada söz konusu ettiğim ve ayrılmak istemediğim mekân ‘ev’den ziyade, kütüphane; kitaplarımın ve hususi eşyamın bulunduğu odacık. Erken sabah, raflara el attığımda odaya kitapların müziği doluyor. Sonsuz bir coşku! Bir yığın çağrışım, düşünce… Kitaptan kitaba, pasajdan pasaja keşifler. Daniel Pennac, her ne kadar, “Okuma vakti, sevme vakti gibi yaşama vaktini genişletir.” dese de, yazık ki»»
↧