Artık bir rutine dönüştü bu vakitler. On yılı aşan bir alışkanlık, bir kuşak mesafesini aşacak kadar birikti. Her yılın bu vakitlerinde geliyorlar.Tıpkı göçmen kuşlar gibi; kanatlarına mesafelerin sıkletlerini yükleyip, insanoğlunun inşa ettiği ne varsa, fevkına yükselip, büyük bir heyecanla çırpıyorlar kollarını. Rengarenk oluyor ufuklarımız. İçimize sindirilen kapkara bulutlara inat, göğümüzü umudun tüm renkleriyle donatıyor, gönül duvarlarımızı»»
↧