Kalkıp çocukluğuma doğru yolculuğa çıkıyorum… Paralı başkan efsanelerini tahayyül ediyorum… Oradan koşar adım bugüne geri dönüyorum. Heyhat işin içinden çıkamıyorum… En son yapılan dillere destan naklen yayın ihalesini hatırlıyorum. Futbol Federasyonu’na düşen pay hariç Süper Lig’e bir sezon için verilen 430 milyon doları masanın ortasına fırlatıyorum. Ve soruyorum kendi kendime: “Para yağmuruna tutulan kulüplerimiz nasıl borç batağında olur?” Nicedir bu yaman soruya cevap arıyorum. Gelin şu dört büyük dediğimiz kulüplerimizin hal-i pür melaline bir göz atalım. Geçen yılın sonu itibariyle tablolarına yansıyan toplam borçları 1 milyar 697 milyon TL. Bereket, liradan altı sıfır atılmış. Yoksa bu parayı katrilyonla telaffuz etmek zorunda kalacaktık ve havsalamız almayacaktı! 2013 sonrasıyla ilgili kulüplerimiz biraz daha cici tablolar çizdi. Ne var ki bu rakamlar yeterince ikna edici olmadı. Mesela Fenerbahçe’nin ‘350 milyon lira civarında’ denilen borcunun çok daha fazla olduğunu iddia edenler var. Aynı şekilde Galatasaray, Beşiktaş ve Trabzonspor’un borçları da tartışma konusu. Ayrıntıda boğulmamak için tek tek rakamları zikretmeyelim. Zaten asıl meselemiz bu borçların nasıl yapılabildiği? Malumunuz dört büyük kulübümüzün ‘havuz sistemi’nden aldıkları pay diğer takımların epey üzerinde. Yanılmıyorsam şampiyonun kasasına bir sezonda 40 milyon dolar civarında para giriyor. Sponsorluk, reklam, ürün satışı, tribün ve Avrupa’dan gelenleri varın siz hesap edin. Galatasaray’ın bu yıl Şampiyonlar Ligi’nden nasiplendiği miktar 31,5 milyon Euro yani yaklaşık 79 milyon Türk lirası. Süper Lig’de yayın geliri olarak bir galibiyetin karşısına yazılan rakam ise 850 bin lira. İddiadan sağlanan kaynakla bu rakam bir milyonu buluyor. Peki ortada duran bu çıplak hakikate rağmen kulüplerimiz neden borç batağında? İsterseniz ihtimaller üzerinde biraz sörf yapalım. 1. Kulüplerimizi yönetenler çok beceriksiz, hesap kitap bilmiyor.(Şirketlerini yönetirken bu kadar beceriksiz olmadıklarını unutmayalım ama!) 2. Futbolculara çok yüksek ücretler ödeniyor. 3. Menajerler transferlerden büyük pay alıyor. 4. Bu payda yöneticilerin de bir payı var gibi. 5. Pahalı transfer çok seviliyor. Çünkü sadece futbolcuya değil pay alıcılara da getirisi yüksek. 6. Yolsuzluk yapılıyor. Şimdi sizden küçük bir rica. Lütfen bu şıkları, önceliği verdiğiniz ihtimalden başlayarak sıralayın ve başka keşifleriniz varsa lütfen beni de nasiplendirin. Bu konuda aydınlanmaya ihtiyacım var.
Kalkıp çocukluğuma doğru yolculuğa çıkıyorum… Paralı başkan efsanelerini tahayyül ediyorum… Oradan koşar adım bugüne geri dönüyorum. Heyhat işin içinden çıkamıyorum… En son yapılan dillere destan naklen yayın ihalesini hatırlıyorum. Futbol Federasyonu’na düşen pay hariç Süper Lig’e bir sezon için verilen 430 milyon doları masanın ortasına fırlatıyorum. Ve soruyorum kendi kendime: “Para yağmuruna tutulan kulüplerimiz nasıl borç batağında olur?” Nicedir bu yaman soruya cevap arıyorum. Gelin şu dört büyük dediğimiz kulüplerimizin hal-i pür melaline bir göz atalım. Geçen yılın sonu itibariyle tablolarına yansıyan toplam borçları 1 milyar 697 milyon TL. Bereket, liradan altı sıfır atılmış. Yoksa bu parayı katrilyonla telaffuz etmek zorunda kalacaktık ve havsalamız almayacaktı! 2013 sonrasıyla ilgili kulüplerimiz biraz daha cici tablolar çizdi. Ne var ki bu rakamlar yeterince ikna edici olmadı. Mesela Fenerbahçe’nin ‘350 milyon lira civarında’ denilen borcunun çok daha fazla olduğunu iddia edenler var. Aynı şekilde Galatasaray, Beşiktaş ve Trabzonspor’un borçları da tartışma konusu. Ayrıntıda boğulmamak için tek tek rakamları zikretmeyelim. Zaten asıl meselemiz bu borçların nasıl yapılabildiği? Malumunuz dört büyük kulübümüzün ‘havuz sistemi’nden aldıkları pay diğer takımların epey üzerinde. Yanılmıyorsam şampiyonun kasasına bir sezonda 40 milyon dolar civarında para giriyor. Sponsorluk, reklam, ürün satışı, tribün ve Avrupa’dan gelenleri varın siz hesap edin. Galatasaray’ın bu yıl Şampiyonlar Ligi’nden nasiplendiği miktar 31,5 milyon Euro yani yaklaşık 79 milyon Türk lirası. Süper Lig’de yayın geliri olarak bir galibiyetin karşısına yazılan rakam ise 850 bin lira. İddiadan sağlanan kaynakla bu rakam bir milyonu buluyor. Peki ortada duran bu çıplak hakikate rağmen kulüplerimiz neden borç batağında? İsterseniz ihtimaller üzerinde biraz sörf yapalım. 1. Kulüplerimizi yönetenler çok beceriksiz, hesap kitap bilmiyor.(Şirketlerini yönetirken bu kadar beceriksiz olmadıklarını unutmayalım ama!) 2. Futbolculara çok yüksek ücretler ödeniyor. 3. Menajerler transferlerden büyük pay alıyor. 4. Bu payda yöneticilerin de bir payı var gibi. 5. Pahalı transfer çok seviliyor. Çünkü sadece futbolcuya değil pay alıcılara da getirisi yüksek. 6. Yolsuzluk yapılıyor. Şimdi sizden küçük bir rica. Lütfen bu şıkları, önceliği verdiğiniz ihtimalden başlayarak sıralayın ve başka keşifleriniz varsa lütfen beni de nasiplendirin. Bu konuda aydınlanmaya ihtiyacım var.