En iyi zamanlarımızda bile akıl almaz biçimde yenildiğimiz Romanya karşısındaki berbat bilançomuzu bir maçta düzeltmek mümkünse Bükreş’te biz onu yaptık. Milli Takım belki de en dağınık dönemlerinden birinden çıkmaya çalışırken zafer sevinci yaşamaya hazırlanan Romanya’ya müthiş bir ders verdi.Aslında ilk 15 dakika içinde her zamanki halimizdeydik. Daha dakika dolmadan gol yememize yol açabilecek hatayı yapmış, çeyrekte de bunu üçlemiştik. Hatta üçüncüsünde Volkan’ın hatalı çıkışı İstanbul’da yediğimiz golle bu elemelerin defterini çok erken kapatmamıza yol açan felaketi hatırlattı.Ancak sonrasında toparlanıp oyunda görünmeye başladık. Hele Umut’un tek başına uyguladığı baskıyla Romanya savunmasına yaşattığı sıkıntı ve Burak’a mutlak gollük bir pozisyon çıkarması, iyi işaretti. Sonrasında topa daha iyi hükmedip sakinleştik ve kalitemizi sahaya koymaya başladık.Kağıt üzerinde Milli Takım’ın değerin rakibinin 2,5 kat üzerinde ama bunu sahada bugüne kadar hemen hiç göremedik. Çoğu zaman saç-baş yoldursa da Burak’ın attığı hazine değerinde goller az değil. Bunlardan biri gelince Romanya önce coşkusunu, sonra da ritmini kaybetti; ardından iki takımın gerçek değeri ortaya çıkmaya başladı.Oynuyormuş gibi yapmaktan sahiden oynamaya geçtiğimizde Romanya’nın bizimle başetmesi kolay değildi. Hatta oyun içinde aktif dinlenme yapmayı bile becerdiğimizden bizim ikinciyi bulmamız daha maçın gidişine uygun bir gelişmeydi. Nitekim Gökhan Töre’nin iki pasından birinde Umut yeterince becerikli değildi, ikincide iki forvetimiz pozisyon alamadı.Oyunun bu akışında tek endişelenecek nokta, olmayacak bir savunma hatasına kurban gitmekti. Volkan’ın oyunu ağırlaştırmaktan gördüğü sarı kart ve peşpeşe boşa çıkışları epeyce yürek hoplatıcıydı. Neyse ki o kadarla kaldı hatta direkten dönen topta ‘eh, bir kere de biz şanslı olalım’ dedik. Romanya’nın tedirginliği de bize yardımcı olan bir etkendi.Yine de oyunun 1 saatlik diliminin geride kalmasının ardından yediğimiz baskıya karşı koyamayışımız can sıkıcıydı. Çare oyuncu değişikliğiydi, çünkü o dakikaya kadar harcanan olağanüstü çabanın bedeli buydu. Ayrıca Gökhan Töre’nin çok top kaybetmesi, Gökhan Gönül’ün maç eksiğinden doğan güç ve ritim kaybı işimizi zorlaştırdı. Ancak bu oyuncunun 86’da tek başına dalıp gol pozisyonu oluşturması da müthişti.Açıkçası böyle maçların son dakikaları kabus olur ama tam tersine Romanya bir duran top uykumuzdan pozisyon bulurken biz Arda’nın olağanüstü becerisi, Mevlüt’ün de ‘nihayet’ denilen hareketiyle ikinciyi bulup Romanya’yı gerçekten perişan ettik. Terim ve Aslanlarını ayakta alkışlamak borcumuzdur.
En iyi zamanlarımızda bile akıl almaz biçimde yenildiğimiz Romanya karşısındaki berbat bilançomuzu bir maçta düzeltmek mümkünse Bükreş’te biz onu yaptık. Milli Takım belki de en dağınık dönemlerinden birinden çıkmaya çalışırken zafer sevinci yaşamaya hazırlanan Romanya’ya müthiş bir ders verdi.Aslında ilk 15 dakika içinde her zamanki halimizdeydik. Daha dakika dolmadan gol yememize yol açabilecek hatayı yapmış, çeyrekte de bunu üçlemiştik. Hatta üçüncüsünde Volkan’ın hatalı çıkışı İstanbul’da yediğimiz golle bu elemelerin defterini çok erken kapatmamıza yol açan felaketi hatırlattı.Ancak sonrasında toparlanıp oyunda görünmeye başladık. Hele Umut’un tek başına uyguladığı baskıyla Romanya savunmasına yaşattığı sıkıntı ve Burak’a mutlak gollük bir pozisyon çıkarması, iyi işaretti. Sonrasında topa daha iyi hükmedip sakinleştik ve kalitemizi sahaya koymaya başladık.Kağıt üzerinde Milli Takım’ın değerin rakibinin 2,5 kat üzerinde ama bunu sahada bugüne kadar hemen hiç göremedik. Çoğu zaman saç-baş yoldursa da Burak’ın attığı hazine değerinde goller az değil. Bunlardan biri gelince Romanya önce coşkusunu, sonra da ritmini kaybetti; ardından iki takımın gerçek değeri ortaya çıkmaya başladı.Oynuyormuş gibi yapmaktan sahiden oynamaya geçtiğimizde Romanya’nın bizimle başetmesi kolay değildi. Hatta oyun içinde aktif dinlenme yapmayı bile becerdiğimizden bizim ikinciyi bulmamız daha maçın gidişine uygun bir gelişmeydi. Nitekim Gökhan Töre’nin iki pasından birinde Umut yeterince becerikli değildi, ikincide iki forvetimiz pozisyon alamadı.Oyunun bu akışında tek endişelenecek nokta, olmayacak bir savunma hatasına kurban gitmekti. Volkan’ın oyunu ağırlaştırmaktan gördüğü sarı kart ve peşpeşe boşa çıkışları epeyce yürek hoplatıcıydı. Neyse ki o kadarla kaldı hatta direkten dönen topta ‘eh, bir kere de biz şanslı olalım’ dedik. Romanya’nın tedirginliği de bize yardımcı olan bir etkendi.Yine de oyunun 1 saatlik diliminin geride kalmasının ardından yediğimiz baskıya karşı koyamayışımız can sıkıcıydı. Çare oyuncu değişikliğiydi, çünkü o dakikaya kadar harcanan olağanüstü çabanın bedeli buydu. Ayrıca Gökhan Töre’nin çok top kaybetmesi, Gökhan Gönül’ün maç eksiğinden doğan güç ve ritim kaybı işimizi zorlaştırdı. Ancak bu oyuncunun 86’da tek başına dalıp gol pozisyonu oluşturması da müthişti.Açıkçası böyle maçların son dakikaları kabus olur ama tam tersine Romanya bir duran top uykumuzdan pozisyon bulurken biz Arda’nın olağanüstü becerisi, Mevlüt’ün de ‘nihayet’ denilen hareketiyle ikinciyi bulup Romanya’yı gerçekten perişan ettik. Terim ve Aslanlarını ayakta alkışlamak borcumuzdur.