Bu sezon seyrettiğim en fantastik maç. Zemin harika, futbolcular rahat, gerginlikten, stresten eser yok.Trabzonspor taraftarının bir türlü unutamadığı Jaja, Sarı-Kırmızılı forma ile yine vurdum duymaz hallerde. Geçerken sahaya uğramış gibi. İşin mücadele tarafından tepeden tırnağa bigane. ‘Top ayağıma gelse de bir sihirbazlık yapsam’ derdinde. Nitekim, 15 dakikada o fırsat geliyor ve Sefa’nın önüne sanatsal bir pas bırakıyor. Bu oyuncu da güzel kontrol ediyor, güzel dönüyor, güzel vuruyor. Ama Bordo-Mavili takımın kalesinde soyadı gibi hakikaten çok ‘Kıvrak’ bir eldiven var.Jaja’yı seyrederken kendi kendime soruyorum: Acaba bu adam ne zaman yorulur? Maçta hiç koşmadığına göre antrenmanda kıpırdamaz her halde. “Onun tek hareketi yeter.” dediğinizi duyar gibiyim. Hayır yetmez. Nedenine girmeyeyim o ayrı bir yazı konusu.Sadede geleyim. Ben sevdim dünkü maçı. Sistem, kolektif ahenk, tempo, en önemlisi tutku yoksunuydu oyun. Buna rağmen sevdim. Şu pozisyon unutulur mu:? Biseswar, topu sol ayağına alıyor, düzeltiyor, kafasını kaldırıyor ve herkesin bakışları altında uzaklardan doksana muhteşem bir plase postalıyor. Top kararlı kararlı süzülürken, Onur kıvrılıyor ve parmaklarının ucuyla gole ‘hayır’ diyor. Direk de onu kırmıyor ve bu güzel enstantane ‘pozisyon’ olarak maziye karışıyor.Yusuf Erdoğan, özgüven patlaması yaşıyor adeta. Boş alanı buldukça önünü boşaltıp boşaltıp vuruyor. Ama kaleyi nadirattan tutturabiliyor. Bu kadar erken böyle bonkörlük pek görülmüş iş değil. ‘Ceviz olgunlaşıyor’ demekle hata mı ettik!Malumunuz Henrique benim göz ağrım! Bu sene Avrupa sahasında fena da performans sergilemiyor. Ne var ki, dün gece vole vurmaya çalışırken yeterince inceltemediği vücudunun kendisine yaptığı derin muhalefeti izlerken kendimi gülmekten alamadım. Karambolde top önüne düşüyor. Vursa gol olacak. Ama o düşmeyi tercih ediyor. Neyse tutar bir gol atar, hepsini unutturur! Öyle de oluyor.Apollon maçında sağ açık oynadıktan sonra dün yine uslu uslu sol beke dönen Olcan, yaramazlık yapıp mükemmel bir pasla Adrian’ı kaçırıyor, Polonyalı da topu ustaca ortaya bırakıyor. Henrique’ye ise dokunmak kalıyor. Brezilyalı, 61. dakikada Trabzonspor’u öne geçirdikten sonra yerini Abdulkadir’e bırakıyor. Çıkarken biraz şaşkınlık yaşıyor. Varsın bizi şaşırttıklarına saysın!Ve Bordo-Mavili takım, vaziyeti güzel idare ediyor. Ekonomik terlediği bir maçı tek golle galip bitirerek haftayı mutlu kapatıyor.Son söz: Zorlanmadan kazanmak az iş değildir.
Bu sezon seyrettiğim en fantastik maç. Zemin harika, futbolcular rahat, gerginlikten, stresten eser yok.Trabzonspor taraftarının bir türlü unutamadığı Jaja, Sarı-Kırmızılı forma ile yine vurdum duymaz hallerde. Geçerken sahaya uğramış gibi. İşin mücadele tarafından tepeden tırnağa bigane. ‘Top ayağıma gelse de bir sihirbazlık yapsam’ derdinde. Nitekim, 15 dakikada o fırsat geliyor ve Sefa’nın önüne sanatsal bir pas bırakıyor. Bu oyuncu da güzel kontrol ediyor, güzel dönüyor, güzel vuruyor. Ama Bordo-Mavili takımın kalesinde soyadı gibi hakikaten çok ‘Kıvrak’ bir eldiven var.Jaja’yı seyrederken kendi kendime soruyorum: Acaba bu adam ne zaman yorulur? Maçta hiç koşmadığına göre antrenmanda kıpırdamaz her halde. “Onun tek hareketi yeter.” dediğinizi duyar gibiyim. Hayır yetmez. Nedenine girmeyeyim o ayrı bir yazı konusu.Sadede geleyim. Ben sevdim dünkü maçı. Sistem, kolektif ahenk, tempo, en önemlisi tutku yoksunuydu oyun. Buna rağmen sevdim. Şu pozisyon unutulur mu:? Biseswar, topu sol ayağına alıyor, düzeltiyor, kafasını kaldırıyor ve herkesin bakışları altında uzaklardan doksana muhteşem bir plase postalıyor. Top kararlı kararlı süzülürken, Onur kıvrılıyor ve parmaklarının ucuyla gole ‘hayır’ diyor. Direk de onu kırmıyor ve bu güzel enstantane ‘pozisyon’ olarak maziye karışıyor.Yusuf Erdoğan, özgüven patlaması yaşıyor adeta. Boş alanı buldukça önünü boşaltıp boşaltıp vuruyor. Ama kaleyi nadirattan tutturabiliyor. Bu kadar erken böyle bonkörlük pek görülmüş iş değil. ‘Ceviz olgunlaşıyor’ demekle hata mı ettik!Malumunuz Henrique benim göz ağrım! Bu sene Avrupa sahasında fena da performans sergilemiyor. Ne var ki, dün gece vole vurmaya çalışırken yeterince inceltemediği vücudunun kendisine yaptığı derin muhalefeti izlerken kendimi gülmekten alamadım. Karambolde top önüne düşüyor. Vursa gol olacak. Ama o düşmeyi tercih ediyor. Neyse tutar bir gol atar, hepsini unutturur! Öyle de oluyor.Apollon maçında sağ açık oynadıktan sonra dün yine uslu uslu sol beke dönen Olcan, yaramazlık yapıp mükemmel bir pasla Adrian’ı kaçırıyor, Polonyalı da topu ustaca ortaya bırakıyor. Henrique’ye ise dokunmak kalıyor. Brezilyalı, 61. dakikada Trabzonspor’u öne geçirdikten sonra yerini Abdulkadir’e bırakıyor. Çıkarken biraz şaşkınlık yaşıyor. Varsın bizi şaşırttıklarına saysın!Ve Bordo-Mavili takım, vaziyeti güzel idare ediyor. Ekonomik terlediği bir maçı tek golle galip bitirerek haftayı mutlu kapatıyor.Son söz: Zorlanmadan kazanmak az iş değildir.