AK Parti bu sefer zor durumda. Seçime tam dört ay var ve seçim sonucunu belirleyecek bütün dinamikler AK Parti’nin aleyhinde.Hafta içi grup toplantısında Başbakan, parlak bir seçim kampanyası örneği verdi. On ilin adayını, tanıtım videoları ile canlı yayında birçok TV kanalına çıkarmak AK Parti’nin 30 Mart yerel seçimlerinde göstereceği kampanya performansı hakkında bir fikir verebilir. Ancak, bu performansın etkileyici gücü bile AK Parti’nin oylarını düşürebilir. Zor bir paradoks: AK Parti bu seçimde kendi iktidarı ile yarışıyor. Alt etmesi çok güç bir rakibe karşı seçime giriyor.AK Parti ve tabii lideri, Cumhuriyet tarihinde benzeri bulunmayan bir gücü elinde tutuyor. İktidarın bu kadar rakipsiz ve şeriksiz, tek bir merkezde toplandığı dönem daha önce hiç yaşanmadı. Erdoğan her seçimde arkasında büyüyen halk desteği ile 12 yıl boyunca, devlet içindeki iktidarın bütün rakiplerini ve ortaklarını tek tek saf dışı bıraktı. Sandık şartına bağlı kaldıkça “dikta” suçlaması yapmak doğru değil; ancak AK Parti serüveni, aynı zamanda hızlı bir güç temerküzü süreci olarak ilerledi. İşte bu güç, Erdoğan’ın elinde toplanan iktidar, yerel seçimlerde AK Parti’nin en büyük rakibi. Bu açmazın tek sebebi gücün ve iktidarın sevimsiz ve itici tabiatı değil; demokrasinin kendi iç mekanizmaları ve mantığı otomatik olarak bu aşırı gücü dengeleyecek ve frenleyecek şekilde devreye girebilir ve seçimlerde AK Parti oylarını aşağıya doğru çekebilir. Karşısına koyacağınız tek avantaj, tek parti iktidarının sağladığı huzur ve istikrar argümanı olacaktır. Seçim yerel olduğu için, bu avantajın pek fazla kıymet-i harbiyesi yok.AK Parti’nin öncesi ile beraber 20 yıldır tıkır tıkır işleyen, sağlam bir yerel yönetim tecrübesi var. 20 yıl öncesinin İstanbul belediye başkanı, son 11 yılın başbakanı. Ankara belediye başkanı ise o koltukta çeyrek asrı tamamlamak üzere seçime giriyor. Bunlar başarılı bir performansın işaretleri. Bu gelenek yerel yönetimlerde yeni bir çığır açtı. Sosyal devlet niteliği, devletin ekonomiden çekilmesi ile küçülürken; belediyeler bu görevi üstlenerek boşluğu doldurdular. Sosyal belediyecilik adı verilen bu yeni çığır artık tamamlanmış olmalı. Kentsel dönüşüm projeleri dışında, adayların halkın önüne koyacağı “yeni” bir proje kalmadı. Bu durum, mevcut düzeyi veri kabul eden seçmen nazarında adayları birbirine eşitliyor. AK Parti’nin karşısına bu alanda da aşılması güç bir paradoks çıkıyor. 20 yıllık sağlam yerel tecrübe, AK Partili adaylar için bir referans olmaktan çıkıyor, zorlu bir rakibe dönüşüyor.2009’da görüldüğü üzere seçmen, yerel seçimi genel iktidarı dengeleyecek ve frenleyecek bir manivela olarak kullanma eğiliminde. 30 Mart, uzun sürecek bir seçim maratonunun başlangıcı. Bu ilk turun genel istikrara ve sonraki seçimlere etkisini seçmenin dikkate almasını bekleyemeyiz. Mantıklı olan bu maratonun etki-tepki reaksiyonları şeklinde geçmesi; 2009’un, 2011’de telafi edilmesi gibi. Bu mekanizmanın ilk elden 30 Mart’ta AK Parti aleyhinde işlemesi akla yakın görünüyor.Yerel seçimleri, AK Parti ile diğerleri arasında yapılacak bir tercih olarak yorumlamak, asıl rekabeti gözden kaçırmak demek. AK Parti, elinde yoğunlaşan kendi gücü ve iktidarı altında eziliyor. Yerel adaylar bu güçlü rakiple baş etmek zorundalar. Diğer taraftan yıllardan sonra ilk defa Büyük Sermaye seçimlerde sahne alıyor. CHP’nin Sarıgül’e ikna olması, bu yeni dengenin eseri. CHP’yi ve MHP’yi yerel ölçekte bile ciddiye almayanlar, bu yeni aktörü mutlaka ciddiye almalı.Henüz işin başındayız. AK Partili adaylar çok zorlu bir rakiple, 12 yıllık AK Parti gücü ile baş etmekte zorlanacak gibi görünüyor.
AK Parti bu sefer zor durumda. Seçime tam dört ay var ve seçim sonucunu belirleyecek bütün dinamikler AK Parti’nin aleyhinde.Hafta içi grup toplantısında Başbakan, parlak bir seçim kampanyası örneği verdi. On ilin adayını, tanıtım videoları ile canlı yayında birçok TV kanalına çıkarmak AK Parti’nin 30 Mart yerel seçimlerinde göstereceği kampanya performansı hakkında bir fikir verebilir. Ancak, bu performansın etkileyici gücü bile AK Parti’nin oylarını düşürebilir. Zor bir paradoks: AK Parti bu seçimde kendi iktidarı ile yarışıyor. Alt etmesi çok güç bir rakibe karşı seçime giriyor.AK Parti ve tabii lideri, Cumhuriyet tarihinde benzeri bulunmayan bir gücü elinde tutuyor. İktidarın bu kadar rakipsiz ve şeriksiz, tek bir merkezde toplandığı dönem daha önce hiç yaşanmadı. Erdoğan her seçimde arkasında büyüyen halk desteği ile 12 yıl boyunca, devlet içindeki iktidarın bütün rakiplerini ve ortaklarını tek tek saf dışı bıraktı. Sandık şartına bağlı kaldıkça “dikta” suçlaması yapmak doğru değil; ancak AK Parti serüveni, aynı zamanda hızlı bir güç temerküzü süreci olarak ilerledi. İşte bu güç, Erdoğan’ın elinde toplanan iktidar, yerel seçimlerde AK Parti’nin en büyük rakibi. Bu açmazın tek sebebi gücün ve iktidarın sevimsiz ve itici tabiatı değil; demokrasinin kendi iç mekanizmaları ve mantığı otomatik olarak bu aşırı gücü dengeleyecek ve frenleyecek şekilde devreye girebilir ve seçimlerde AK Parti oylarını aşağıya doğru çekebilir. Karşısına koyacağınız tek avantaj, tek parti iktidarının sağladığı huzur ve istikrar argümanı olacaktır. Seçim yerel olduğu için, bu avantajın pek fazla kıymet-i harbiyesi yok.AK Parti’nin öncesi ile beraber 20 yıldır tıkır tıkır işleyen, sağlam bir yerel yönetim tecrübesi var. 20 yıl öncesinin İstanbul belediye başkanı, son 11 yılın başbakanı. Ankara belediye başkanı ise o koltukta çeyrek asrı tamamlamak üzere seçime giriyor. Bunlar başarılı bir performansın işaretleri. Bu gelenek yerel yönetimlerde yeni bir çığır açtı. Sosyal devlet niteliği, devletin ekonomiden çekilmesi ile küçülürken; belediyeler bu görevi üstlenerek boşluğu doldurdular. Sosyal belediyecilik adı verilen bu yeni çığır artık tamamlanmış olmalı. Kentsel dönüşüm projeleri dışında, adayların halkın önüne koyacağı “yeni” bir proje kalmadı. Bu durum, mevcut düzeyi veri kabul eden seçmen nazarında adayları birbirine eşitliyor. AK Parti’nin karşısına bu alanda da aşılması güç bir paradoks çıkıyor. 20 yıllık sağlam yerel tecrübe, AK Partili adaylar için bir referans olmaktan çıkıyor, zorlu bir rakibe dönüşüyor.2009’da görüldüğü üzere seçmen, yerel seçimi genel iktidarı dengeleyecek ve frenleyecek bir manivela olarak kullanma eğiliminde. 30 Mart, uzun sürecek bir seçim maratonunun başlangıcı. Bu ilk turun genel istikrara ve sonraki seçimlere etkisini seçmenin dikkate almasını bekleyemeyiz. Mantıklı olan bu maratonun etki-tepki reaksiyonları şeklinde geçmesi; 2009’un, 2011’de telafi edilmesi gibi. Bu mekanizmanın ilk elden 30 Mart’ta AK Parti aleyhinde işlemesi akla yakın görünüyor.Yerel seçimleri, AK Parti ile diğerleri arasında yapılacak bir tercih olarak yorumlamak, asıl rekabeti gözden kaçırmak demek. AK Parti, elinde yoğunlaşan kendi gücü ve iktidarı altında eziliyor. Yerel adaylar bu güçlü rakiple baş etmek zorundalar. Diğer taraftan yıllardan sonra ilk defa Büyük Sermaye seçimlerde sahne alıyor. CHP’nin Sarıgül’e ikna olması, bu yeni dengenin eseri. CHP’yi ve MHP’yi yerel ölçekte bile ciddiye almayanlar, bu yeni aktörü mutlaka ciddiye almalı.Henüz işin başındayız. AK Partili adaylar çok zorlu bir rakiple, 12 yıllık AK Parti gücü ile baş etmekte zorlanacak gibi görünüyor.