AK Parti için zor süreç. Sorun bir değil, pek çok. Avantajı, tecrübesi. 11 yıllık deneyimi. Bugüne, engelleri aşarak geldi. Toplumsal desteği arkasına alarak kapatma davası, bitirme planları, darbe senaryolarını bertaraf etmesini bildi. Kolay olmadı ama başardı.Dezavantajı ise bu kez problemler alışık olmadığı türden. Aşinası olduğu klasik yöntemlerle sorunların üstesinden gelebilmesi güç. Eğer sıkıntıların kaynağını doğru tespit ederek, ona göre stratejiler üretmezse sonuç alamaz. AK Parti kurmaylarının daha fazla mesai yapması kaçınılmaz.Bugün eskiye pek benzemeyen ‘yeni hal’ var ülkede. En büyük siyasî rakibi CHP, politika değiştirdi. Katı ideolojiyi bıraktı. Başörtülü milletvekillerine, kamu çalışanlarına bile itiraz etmedi. Toplumsal gerçeği kabullendi. Yerel seçimlere yepyeni stratejiyle girecek. Açılımın nerede duracağı belli değil. Üst üste sürprizlerin işaretlerini verdi. Aday tespitlerinde acele etmedi. AK Parti’nin adaylarını bekledi. Oyun planını rakibine göre kuracak. Oyun planı deyip geçmeyin. Sadece yerel seçimleri değil, 2014’ü hedefleyen büyük bir plan bu. Henüz resmen açıklanmadı ancak İstanbul’da Mustafa Sarıgül kesin gibi. Klasik bir CHP’li değil. Çok yönlü biri. Ankara’da ise ‘Mansur Yavaş’ senaryosu gerçekleşmek üzere. Yavaş, geçen seçimlerin en pırıltılı ismiydi. MHP’nin adayıydı, yüzde 27 oy aldı. CHP’ye önce ‘hayır’ dedi. Israrlar karşısında ‘yeşil ışık’ yaktı. Bugün yarın CHP adayı olarak açıklanırsa şaşırmayın. Başka örnekler de var. CHP yönetimi, Hatay’da AK Partili mevcut belediye başkanı ile görüşüyor. Rahmetli Necmettin Erbakan’ın yeğeni Sabri Erbakan’ın adı İstanbul ilçeleri için konuşuluyor.Türk siyaseti başka partilerden transferlere alışkın. Sağdan sola, soldan sağa geçişler görülür. Özellikle de milletvekilliği düzeyinde. Bu kadarına ilk kez şahit oluyoruz. AK Parti ‘yeni hale’ göre politika üretmezse klasik yöntemlerle yerel seçimlerde çok zorlanır. CHP dışa açılırken AK Parti bir süredir kendi içinde problemler yaşıyor. Ankara ile sınırlı kalmadı, tabana kadar sirayet etti. Dost görünen birileri, bugüne kadar karşılıksız destek vermiş çevreleri partiden soğutarak uzaklaştırmak için çaba içinde. Epey de mesafe aldıklarını söylemek lazım. 2014, AK Parti’nin de kader yılı. Belki dört sandık konacak halkın önüne. Cumhurbaşkanı seçiminin ikinci turuyla genel seçimlerin erkene alınmasını kastediyorum. Kader yılına AK Parti’nin dinamik ve diri girdiğini söylemek çok zor. En son Hakan Şükür’ün istifası. Bir milletvekilinin eksilmesi değil yalnızca. Rakamın ötesine anlamı var. Hakan Şükür, AK Parti’den büyük bir boşluk bırakarak gitti. Şükür, dershane ile [1] başlayan tartışma sürecinde gördükleri ve yaşadıklarından dolayı AK Parti’de siyaset yapamayacak duruma geldiğini söylüyorsa bunu ciddiye almak ve orada durup düşünmek gerekiyor. Sıradan tepkilerle olayı farklı yönlere çekmek işin kolay tarafı. Maalesef parti yöneticilerinin tavrı bu. ‘Giden gider, kalanlar bize yeter’ yaklaşımı çok yanlış. Doğru olan, istifa şartlarını ortadan kaldırarak tekrar partiye dönmesini sağlamak. Zor değil, örnekleri var. Yoksa 2014’e doğru çoğalması gerekirken kendini azaltır.AK Parti için süreç zor ama yönetilemez değil. Atılacak ilk adım mı? 2002 ruhuna geri dönmek olmalı. Sonra o ruhla yeni hale göre pozisyon almalı.
AK Parti için zor süreç. Sorun bir değil, pek çok. Avantajı, tecrübesi. 11 yıllık deneyimi. Bugüne, engelleri aşarak geldi. Toplumsal desteği arkasına alarak kapatma davası, bitirme planları, darbe senaryolarını bertaraf etmesini bildi. Kolay olmadı ama başardı.Dezavantajı ise bu kez problemler alışık olmadığı türden. Aşinası olduğu klasik yöntemlerle sorunların üstesinden gelebilmesi güç. Eğer sıkıntıların kaynağını doğru tespit ederek, ona göre stratejiler üretmezse sonuç alamaz. AK Parti kurmaylarının daha fazla mesai yapması kaçınılmaz.Bugün eskiye pek benzemeyen ‘yeni hal’ var ülkede. En büyük siyasî rakibi CHP, politika değiştirdi. Katı ideolojiyi bıraktı. Başörtülü milletvekillerine, kamu çalışanlarına bile itiraz etmedi. Toplumsal gerçeği kabullendi. Yerel seçimlere yepyeni stratejiyle girecek. Açılımın nerede duracağı belli değil. Üst üste sürprizlerin işaretlerini verdi. Aday tespitlerinde acele etmedi. AK Parti’nin adaylarını bekledi. Oyun planını rakibine göre kuracak. Oyun planı deyip geçmeyin. Sadece yerel seçimleri değil, 2014’ü hedefleyen büyük bir plan bu. Henüz resmen açıklanmadı ancak İstanbul’da Mustafa Sarıgül kesin gibi. Klasik bir CHP’li değil. Çok yönlü biri. Ankara’da ise ‘Mansur Yavaş’ senaryosu gerçekleşmek üzere. Yavaş, geçen seçimlerin en pırıltılı ismiydi. MHP’nin adayıydı, yüzde 27 oy aldı. CHP’ye önce ‘hayır’ dedi. Israrlar karşısında ‘yeşil ışık’ yaktı. Bugün yarın CHP adayı olarak açıklanırsa şaşırmayın. Başka örnekler de var. CHP yönetimi, Hatay’da AK Partili mevcut belediye başkanı ile görüşüyor. Rahmetli Necmettin Erbakan’ın yeğeni Sabri Erbakan’ın adı İstanbul ilçeleri için konuşuluyor.Türk siyaseti başka partilerden transferlere alışkın. Sağdan sola, soldan sağa geçişler görülür. Özellikle de milletvekilliği düzeyinde. Bu kadarına ilk kez şahit oluyoruz. AK Parti ‘yeni hale’ göre politika üretmezse klasik yöntemlerle yerel seçimlerde çok zorlanır. CHP dışa açılırken AK Parti bir süredir kendi içinde problemler yaşıyor. Ankara ile sınırlı kalmadı, tabana kadar sirayet etti. Dost görünen birileri, bugüne kadar karşılıksız destek vermiş çevreleri partiden soğutarak uzaklaştırmak için çaba içinde. Epey de mesafe aldıklarını söylemek lazım. 2014, AK Parti’nin de kader yılı. Belki dört sandık konacak halkın önüne. Cumhurbaşkanı seçiminin ikinci turuyla genel seçimlerin erkene alınmasını kastediyorum. Kader yılına AK Parti’nin dinamik ve diri girdiğini söylemek çok zor. En son Hakan Şükür’ün istifası. Bir milletvekilinin eksilmesi değil yalnızca. Rakamın ötesine anlamı var. Hakan Şükür, AK Parti’den büyük bir boşluk bırakarak gitti. Şükür, dershane ile [1] başlayan tartışma sürecinde gördükleri ve yaşadıklarından dolayı AK Parti’de siyaset yapamayacak duruma geldiğini söylüyorsa bunu ciddiye almak ve orada durup düşünmek gerekiyor. Sıradan tepkilerle olayı farklı yönlere çekmek işin kolay tarafı. Maalesef parti yöneticilerinin tavrı bu. ‘Giden gider, kalanlar bize yeter’ yaklaşımı çok yanlış. Doğru olan, istifa şartlarını ortadan kaldırarak tekrar partiye dönmesini sağlamak. Zor değil, örnekleri var. Yoksa 2014’e doğru çoğalması gerekirken kendini azaltır.AK Parti için süreç zor ama yönetilemez değil. Atılacak ilk adım mı? 2002 ruhuna geri dönmek olmalı. Sonra o ruhla yeni hale göre pozisyon almalı.