Üzülerek takip ediyoruz ki, Batı basını ve devlet yetkilileri Türkiye’de olup bitenlerden pek mutlu görünüyor, sanki fırsat kolluyorlarmış gibi davranıyorlar.Twitter vasıtasıyla yayılan İngilizce mesajlardan “gaz” alan medya, Türkiye’de yaşanan protestoları büyük bir iştahla büyütmeye, bu olaylardan bir “bahar” çıkarmaya gayret etti, ediyor. Bazı ülke lider ve bakanları, Türkiye’de olup bitenlere, kafalarda soru işareti bırakır üslupla tepkiler veriyor. Türklerin diri diri yakıldığı Almanya’dan bile bu tür beyanların gelmesi ilginç. Kimsenin, önyargılarını devreye sokup, Türkiye’yi Ortadoğu’nun yeni kaos alanıymış gibi göstermeye, eylemlere “gaz” verip ekonomik görünümünü bozmaya ve buradan bir şeyler devşirmeye hakkı yok. Bunu içeriden istediğimiz gibi, dış dünyadan da beklemek en tabii hakkımız. Burada, başka ülkelerden de bahsetmek mümkün ama başı çeken Avrupa görünüyor şu an. İyi de, Avrupa çok mu temiz ve iyi bir durumda? Avrupa’da da benzeri olaylara şahit olduk ve olmaya devam ediyoruz. Yakılıp yıkılan şehirler, aylarca devam eden protestolar olmadı mı? Hangisini sayalım, Yunanistan, İtalya, Fransa, İspanya… Ve bazı ülkelerde sosyal huzursuzluklar her geçen gün artıyor. Ve Türkiye’yi öne çıkarıp onunla uğraşmak, Taksim’den bir “bahar” çıkarmaya çalışmak, Avrupa’nın içinde bulunduğu sorunları örtmez, hafifletmez, aksine biraz daha ağırlaştırır. Avrupa’nın kamu borçları had safhada, borcun GSYH’ya oranı AB genelinde yüzde 85,3, Avro Bölgesi’nde yüzde 90,6. Bu, son derece yüksek ve riskli bir oran. İlaveten, ekonomik küçülme devam ediyor. Önceki gün açıklanan ilk çeyrek verileri berbat: AB ortalaması yüzde -0,7. Avro Bölgesi ortalaması yüzde -1,1. İşsizlik oranıysa, AB’de yüzde 11,0, Avro Bölgesi’nde yüzde 12,2 ve yükselişte. İşsiz kalan milyonlar ve gayri memnunlar, herhalde eylem için Taksim’e gelmedi, gelmiyor. Türkiye’nin istikrarsızlığından ekonomik ve siyasi çıkar uman güçler mutlaka olacaktır fakat şurası da bir gerçek ki, ekonomik ve siyasi açıdan istikrarlı bir Türkiye, Avrupa’nın da yararına. Son derece yoğun bir ilişki var Türkiye ile AB arasında. Bunu en iyi anlayanlar, Türkiye’de yatırımı bulunan veya Türkiye ile iş yapan gerçek ya da tüzel kişiler bana göre. Başka hesaplar peşindeki “tuzu kuru” çevrelerden bunu beklemek zor. Bitmeyen kriz havasının Avrupa’dan sermaye kaçışına yol açtığı bariz bir gerçek. Ayrıca, yabancı düşmanlığı ve gelecek beklentilerinin olumsuza dönmesi emek ve beyin göçünü de tetikledi. AB’nin çözüm adına attığı adımlar, yapısal olmaktan uzak. Sorunları biraz daha ötelemekten başka işe yaramıyor. Eninde sonunda Avrupa’da yeni bir fırtına kopacak. Görünen o. İki gün önce IMF Fransa’yı uyardı, “Kamu harcamalarını kıs” diye. Ondan önce de Almanya bir uyarı yapmıştı. İspanya’nın durumu malum. Her an patlamaya hazır bir bomba. Yunanistan’ın hali perişan; halkaya G.Kıbrıs da ilave olunca vaziyet daha da kötüleşti. Ve daha İtalya, Portekiz ve vd. var… Ortak para birimi ciddi bir sorun ama, faturası ağır olacağı için kurban vermekten de korkuyorlar. Buna rağmen genişlemekten de geri durmuyorlar. Önceki gün, Avro’nun 18. kurbanı da belirlendi: Letonya. AB Ekonomi ve Parasal İlişkiler Komiseri Olli Rehn, “Avro Bölgesi’nin dağılmasına yönelik tahminlerin yanlışlığı, Letonya’nın başvurusuyla daha fazla kanıtlandı.” demiş. Bu katılımın neyin kanıtı olduğunu görmemiz, uzun sürmez sanırım. Burada hemen hatırlatalım ki, İngilizler ileriye dönük planlarıyla ünlüdür. Onun için bu projeye hiç bulaşmadılar, şimdi Avro’nun çöküşünü izliyorlar. Evet, Avrupa Birliği hâlâ birlik görüntüsü veriyor ama aslında Taksim taksim…
Üzülerek takip ediyoruz ki, Batı basını ve devlet yetkilileri Türkiye’de olup bitenlerden pek mutlu görünüyor, sanki fırsat kolluyorlarmış gibi davranıyorlar.Twitter vasıtasıyla yayılan İngilizce mesajlardan “gaz” alan medya, Türkiye’de yaşanan protestoları büyük bir iştahla büyütmeye, bu olaylardan bir “bahar” çıkarmaya gayret etti, ediyor. Bazı ülke lider ve bakanları, Türkiye’de olup bitenlere, kafalarda soru işareti bırakır üslupla tepkiler veriyor. Türklerin diri diri yakıldığı Almanya’dan bile bu tür beyanların gelmesi ilginç. Kimsenin, önyargılarını devreye sokup, Türkiye’yi Ortadoğu’nun yeni kaos alanıymış gibi göstermeye, eylemlere “gaz” verip ekonomik görünümünü bozmaya ve buradan bir şeyler devşirmeye hakkı yok. Bunu içeriden istediğimiz gibi, dış dünyadan da beklemek en tabii hakkımız. Burada, başka ülkelerden de bahsetmek mümkün ama başı çeken Avrupa görünüyor şu an. İyi de, Avrupa çok mu temiz ve iyi bir durumda? Avrupa’da da benzeri olaylara şahit olduk ve olmaya devam ediyoruz. Yakılıp yıkılan şehirler, aylarca devam eden protestolar olmadı mı? Hangisini sayalım, Yunanistan, İtalya, Fransa, İspanya… Ve bazı ülkelerde sosyal huzursuzluklar her geçen gün artıyor. Ve Türkiye’yi öne çıkarıp onunla uğraşmak, Taksim’den bir “bahar” çıkarmaya çalışmak, Avrupa’nın içinde bulunduğu sorunları örtmez, hafifletmez, aksine biraz daha ağırlaştırır. Avrupa’nın kamu borçları had safhada, borcun GSYH’ya oranı AB genelinde yüzde 85,3, Avro Bölgesi’nde yüzde 90,6. Bu, son derece yüksek ve riskli bir oran. İlaveten, ekonomik küçülme devam ediyor. Önceki gün açıklanan ilk çeyrek verileri berbat: AB ortalaması yüzde -0,7. Avro Bölgesi ortalaması yüzde -1,1. İşsizlik oranıysa, AB’de yüzde 11,0, Avro Bölgesi’nde yüzde 12,2 ve yükselişte. İşsiz kalan milyonlar ve gayri memnunlar, herhalde eylem için Taksim’e gelmedi, gelmiyor. Türkiye’nin istikrarsızlığından ekonomik ve siyasi çıkar uman güçler mutlaka olacaktır fakat şurası da bir gerçek ki, ekonomik ve siyasi açıdan istikrarlı bir Türkiye, Avrupa’nın da yararına. Son derece yoğun bir ilişki var Türkiye ile AB arasında. Bunu en iyi anlayanlar, Türkiye’de yatırımı bulunan veya Türkiye ile iş yapan gerçek ya da tüzel kişiler bana göre. Başka hesaplar peşindeki “tuzu kuru” çevrelerden bunu beklemek zor. Bitmeyen kriz havasının Avrupa’dan sermaye kaçışına yol açtığı bariz bir gerçek. Ayrıca, yabancı düşmanlığı ve gelecek beklentilerinin olumsuza dönmesi emek ve beyin göçünü de tetikledi. AB’nin çözüm adına attığı adımlar, yapısal olmaktan uzak. Sorunları biraz daha ötelemekten başka işe yaramıyor. Eninde sonunda Avrupa’da yeni bir fırtına kopacak. Görünen o. İki gün önce IMF Fransa’yı uyardı, “Kamu harcamalarını kıs” diye. Ondan önce de Almanya bir uyarı yapmıştı. İspanya’nın durumu malum. Her an patlamaya hazır bir bomba. Yunanistan’ın hali perişan; halkaya G.Kıbrıs da ilave olunca vaziyet daha da kötüleşti. Ve daha İtalya, Portekiz ve vd. var… Ortak para birimi ciddi bir sorun ama, faturası ağır olacağı için kurban vermekten de korkuyorlar. Buna rağmen genişlemekten de geri durmuyorlar. Önceki gün, Avro’nun 18. kurbanı da belirlendi: Letonya. AB Ekonomi ve Parasal İlişkiler Komiseri Olli Rehn, “Avro Bölgesi’nin dağılmasına yönelik tahminlerin yanlışlığı, Letonya’nın başvurusuyla daha fazla kanıtlandı.” demiş. Bu katılımın neyin kanıtı olduğunu görmemiz, uzun sürmez sanırım. Burada hemen hatırlatalım ki, İngilizler ileriye dönük planlarıyla ünlüdür. Onun için bu projeye hiç bulaşmadılar, şimdi Avro’nun çöküşünü izliyorlar. Evet, Avrupa Birliği hâlâ birlik görüntüsü veriyor ama aslında Taksim taksim…