Son İtalya ziyaretimde Napoli’ye uğradım… Napoli, akla Pompei ve Vezüv’ü getirir… Onlar da insanın hayaline M.S. 79 yılının 24 Ağustos’unu getirir…Kur’an-ı Kerim, “Dünyayı gezip dolaşın da dini yalan sayanların akıbetlerini bir görün.” (Âl-i İmran Sûresi, 3/137) buyuruyor. Yâsin Sûresi’nde (36/50) ifade edildiği gibi azap gelip musibet başlarında patladığında ne vasiyette bulunabiliyorlar, ne de gitmek istediklerinin yanına gidebiliyorlar… Geride bıraktıkları için Kur’an-ı Kerim: “Nice bahçeler, pınarlar, ekinler, güzel vatanlar ve güzelce yaşayıp gidecekleri nice nimetler.” (Duhan Sûresi, 25-27) buyuruyor…Evet Pompei’nin yamaçları meşhur politikacıların villaları ile dolu ve süslüydü. Çevresi de bağlarla, bahçelerle çevrili ağaçlık bir yerdi. Napoli körfezine Abri adasına baktığı için, devamlı deniz kokulu esintiler altındaydı. Ama burada insanlar insanlıktan çıkmış ve gayri meşru zevklerin kölesi hâline gelmişlerdi. Romalı zenginlerin ve üst seviyenin günah irtikap etmek için tercih ettikleri bir yer olmuştu…Hz. İsa Aleyhisselam’ın havarileri eğri yolun encamından uyarmak için gelmişler ama bunları hiç dinlememişlerdi. M.S. 62 yılında meydana gelen ve şehri tamamıyla yıkan bir zelzele de bunları uyandırmamıştı. Arkadan bunlar sapkınlıklarına devam etmiş ve sık sık olan uyandırıcı zelzelelere de alışılmış kötülükler gözüyle bakmaya başlamış ve daha derin günahlara ve gaflet uykularına dalmışlardı. Ama 24.08.79 günü, Vezüv volkanının ağzından öğle vakti bir kül bulutu yükselmişti, birkaç saat içinde de bütün Pompei’yi kaplayıvermişti… Yirmi dakika kadar bir panik yaşandı. İnsanlar 500-600 metre ilerideki Sarno Nehri’nin ağzındaki limana doğru koşuştular ama kabaran dalgaları ile deniz, bindikleri gemileri birer saman çöpü gibi kaldırıp şehre doğru çarpıyordu. Bu arada da semâdan iri kum taneleri büyüklüğünde çok kızgın taşlar yağmaya başlamıştı. Peşlerinden de gaz yüklü kocaman siyah taşlar düşmeye başladı. Bunlar yere değer değmez patlıyor ve insanları öldürüyordu. Gökyüzü kararmış olduğundan görüş uzaklığı sıfıra düştü. Volkandan fışkıran kızgın taşlara, evlerin damları dayanamayıp çöktü. Küller yağmaya devam etti, üç gün süren bu korkunç yağıştan sonra Pompei iyice sessizliğe gömüldü. Ölenlerin sayısı yirmi bini aşmıştı.Pompei ile ilgili resimlerin altına değerlendirme yazıları yazan M. Fethullah Gülen Hocaefendi şöyle demişti: “Bir medeniyetleri vardı, yer-gök el ele vermiş onların refahına hizmet ediyorlardı. Dünya başlarını döndürdü, nimetler bakışlarını bulandırdı. Yavaş yavaş kalbleri taşlaştı. Sonra da Vezüv’ün püskürttüğü ateşlerle kalb ve beden birliğine ulaştılar. İbret alınsın diye.”“Kaderinden azar görmüş talihsizler her cihetin gazap olup üzerlerine yürüdüğünü görüp azabla gerilmiş birkaç dakika içinde heba olup gittiler.”“Hiddet, tâ yerin derinliklerinden gelmişti ve gönlü taşlaşmış kimseler taş kesilecekti.”“Yer-gök omuz omuza verip insanoğlunun taşkınlıklarına gayızla cevap vermişlerdir.”“Önce sefil iştihalarına esir olup nefsâniliklere boğulanlar, sonra batan batana gömülüp gittiler.”Kur’an-ı Kerim şimdi de bütün herkese sesleniyor: “Peki ülkelerin halkı geceleyin, kendileri uyurlarken azabımızın onlara gelmeyeceğinden emin midirler? Veya o ülkelerin halkı, kendileri kuşluk vakti eğlenirlerken azabımızın gelmeyeceğinden emin midirler?” (Âraf Sûresi, 95-98)Evet hiç kimse emin değil!..
Son İtalya ziyaretimde Napoli’ye uğradım… Napoli, akla Pompei ve Vezüv’ü getirir… Onlar da insanın hayaline M.S. 79 yılının 24 Ağustos’unu getirir…Kur’an-ı Kerim, “Dünyayı gezip dolaşın da dini yalan sayanların akıbetlerini bir görün.” (Âl-i İmran Sûresi, 3/137) buyuruyor. Yâsin Sûresi’nde (36/50) ifade edildiği gibi azap gelip musibet başlarında patladığında ne vasiyette bulunabiliyorlar, ne de gitmek istediklerinin yanına gidebiliyorlar… Geride bıraktıkları için Kur’an-ı Kerim: “Nice bahçeler, pınarlar, ekinler, güzel vatanlar ve güzelce yaşayıp gidecekleri nice nimetler.” (Duhan Sûresi, 25-27) buyuruyor…Evet Pompei’nin yamaçları meşhur politikacıların villaları ile dolu ve süslüydü. Çevresi de bağlarla, bahçelerle çevrili ağaçlık bir yerdi. Napoli körfezine Abri adasına baktığı için, devamlı deniz kokulu esintiler altındaydı. Ama burada insanlar insanlıktan çıkmış ve gayri meşru zevklerin kölesi hâline gelmişlerdi. Romalı zenginlerin ve üst seviyenin günah irtikap etmek için tercih ettikleri bir yer olmuştu…Hz. İsa Aleyhisselam’ın havarileri eğri yolun encamından uyarmak için gelmişler ama bunları hiç dinlememişlerdi. M.S. 62 yılında meydana gelen ve şehri tamamıyla yıkan bir zelzele de bunları uyandırmamıştı. Arkadan bunlar sapkınlıklarına devam etmiş ve sık sık olan uyandırıcı zelzelelere de alışılmış kötülükler gözüyle bakmaya başlamış ve daha derin günahlara ve gaflet uykularına dalmışlardı. Ama 24.08.79 günü, Vezüv volkanının ağzından öğle vakti bir kül bulutu yükselmişti, birkaç saat içinde de bütün Pompei’yi kaplayıvermişti… Yirmi dakika kadar bir panik yaşandı. İnsanlar 500-600 metre ilerideki Sarno Nehri’nin ağzındaki limana doğru koşuştular ama kabaran dalgaları ile deniz, bindikleri gemileri birer saman çöpü gibi kaldırıp şehre doğru çarpıyordu. Bu arada da semâdan iri kum taneleri büyüklüğünde çok kızgın taşlar yağmaya başlamıştı. Peşlerinden de gaz yüklü kocaman siyah taşlar düşmeye başladı. Bunlar yere değer değmez patlıyor ve insanları öldürüyordu. Gökyüzü kararmış olduğundan görüş uzaklığı sıfıra düştü. Volkandan fışkıran kızgın taşlara, evlerin damları dayanamayıp çöktü. Küller yağmaya devam etti, üç gün süren bu korkunç yağıştan sonra Pompei iyice sessizliğe gömüldü. Ölenlerin sayısı yirmi bini aşmıştı.Pompei ile ilgili resimlerin altına değerlendirme yazıları yazan M. Fethullah Gülen Hocaefendi şöyle demişti: “Bir medeniyetleri vardı, yer-gök el ele vermiş onların refahına hizmet ediyorlardı. Dünya başlarını döndürdü, nimetler bakışlarını bulandırdı. Yavaş yavaş kalbleri taşlaştı. Sonra da Vezüv’ün püskürttüğü ateşlerle kalb ve beden birliğine ulaştılar. İbret alınsın diye.”“Kaderinden azar görmüş talihsizler her cihetin gazap olup üzerlerine yürüdüğünü görüp azabla gerilmiş birkaç dakika içinde heba olup gittiler.”“Hiddet, tâ yerin derinliklerinden gelmişti ve gönlü taşlaşmış kimseler taş kesilecekti.”“Yer-gök omuz omuza verip insanoğlunun taşkınlıklarına gayızla cevap vermişlerdir.”“Önce sefil iştihalarına esir olup nefsâniliklere boğulanlar, sonra batan batana gömülüp gittiler.”Kur’an-ı Kerim şimdi de bütün herkese sesleniyor: “Peki ülkelerin halkı geceleyin, kendileri uyurlarken azabımızın onlara gelmeyeceğinden emin midirler? Veya o ülkelerin halkı, kendileri kuşluk vakti eğlenirlerken azabımızın gelmeyeceğinden emin midirler?” (Âraf Sûresi, 95-98)Evet hiç kimse emin değil!..