Papa Francisco’nun bir haftalık Brezilya ziyareti, kişiliği gibi renkli bir şekilde gerçekleşti. Geçen haftaki yazıdan sonra aldığım bir mesaj, ziyaretin bazı detaylarını benim için daha da önemli hale getirdi.Latin Amerikalı gençlerle temas halinde olduğunu, bölgeyle ilgilendiğini ve akademik makaleler okuyarak ilgisini devam ettirdiğini söyleyen bir okuyucudan gelen seviyeli eleştiriler Papa’yı daha yakından takibe sevk etti. Her ne kadar e-mail yoluyla kısa bir cevap verdiysem de eleştiriler daha fazlasını hak ediyordu.Dikkatle takip etmek durumunda olduğum konu, Katolik inancı ile gençler arasındaki ilişki merkezli olacaktı. Akademik makalelerin hepsinin saha araştırmaları ile desteklenmesi mümkün olmadığı için, istatistikî veriler ile yaşanan gerçekler arasında farkın birçok makalede ortaya çıkmaması normaldi. Mesela Katolik kiliselerinde vaftiz edilenlerin sayısından, kiliseye kayıtlı nüfusu tespit edebiliriz. Ama bu tespit, bize kayıtlı kişilerin hepsinin iyi bir Katolik olarak hayatına devam ettiğini göstermez.Neyse ki, Papa’nın programı ve konuşmaları bizim mevzuu ve Vatikan tarafından görünen yüzünü fazlasıyla ortaya koyuyordu. (Bkz. Papa’nın Brezilya ziyaretinden notlar, Kamil Ergin, Zaman, 1 Ağustos 2013.) Papa’nın yorumu, Latin Amerika ülkelerinde, çıplak gözle ilk bakışta göze çarpanların her şeyi ortaya koyduğunu ifade ediyordu bir bakıma.Latin Amerika’daki şehir merkezlerinde mutlaka görkemli bir Katolik kilisesi vardır mesela. Ama şehirlerin etrafını sarmaya başlayan varoşlarda Katolikleri göremezsiniz. Asıl nüfus patlamasının yaşandığı varoşlarda, en ücra köşelere kadar Yeni Protestanlara ait kiliseler vardır. Hatta Evanjelik papazlar şehir meydanlarındaki Katolik kiliselerinin önünde saat başı nöbet değiştirerek İncil’den vaazlar verir, dinleyenlerle tartışmalara girerler. Buna mukabil Katolik papazları kilisenin içinde ve ancak ibadet saatlerinde görebilirsiniz. Kilisenin içinde bile güvenlik çemberi ile halktan kopukturlar.Papa Francisco’nun güvenlik çemberini aşarak halkın içine girmesi, halk ile fizikî temas kurması, hatta bu yakınlıktan istifadeyle soru soran gazeteciyi geçiştirmeyip, canlı mülakata cevaplar vermesi, şahsî olarak sıcak kanlılığıyla değil, Katolik dünyasının ciddi bir özeleştiri içinde olduğunun göstergesi olabilir. Yeni Papa’nın halkla iç içe, fedakâr ve mütevazı bir hayata yönelik olarak papazlara çağrı yapması da Evanjeliklere doğru kayan taban konusunda ne tür tedbirler düşünüldüğünü gösteriyor. Papanın özellikle “Son dönemde yolsuzluk skandalları ve dışa dönük imaj konusunda reformlar gerekmekteydi. Beni seçenler benden bunu talep ettiler.” cümlesi de Papa Francisco’nun verdiği mesajlar ve sahip olduğu vizyonun Vatikan’daki seçici kurulun çoğunluğunun görüşlerini yansıttığını göstermesi bakımından önemliydi.Bu açıdan bakınca, siyasi alternatif çıkartamayınca halkı ayaklandırarak iktidarı değiştirmek isteyenlere karşı “yapıcı diyaloglarla çözüm bulma” çağrısı, Başkan Dilma Rousseff’in protestoculara yaptığı ilk konuşma ile tam bir uyum içindeydi. Ziyaret programı ve mesajlardan, Papa ile Başkan arasında çok verimli bir görüşme geçtiği anlaşılıyordu. Papa her fırsatta başkana jest yapmayı tercih etti.Beşeri problemler ve bunların Vatikan’a etkisi, Yeni Papa ve onu seçen çoğunluğun diyalog ve problemleri çözmede dinin gücünden yararlanmaktan yana olduğunun göstergesi olarak okunabilir ki, eğer uygulama da bunu desteklerse bundan sonrası için farklı gelişmelere şahit olabiliriz. Papa’nın insan üstü değil, normal bir insan görüntüsü bu değişikliğin başlangıcı bence..
Papa Francisco’nun bir haftalık Brezilya ziyareti, kişiliği gibi renkli bir şekilde gerçekleşti. Geçen haftaki yazıdan sonra aldığım bir mesaj, ziyaretin bazı detaylarını benim için daha da önemli hale getirdi.Latin Amerikalı gençlerle temas halinde olduğunu, bölgeyle ilgilendiğini ve akademik makaleler okuyarak ilgisini devam ettirdiğini söyleyen bir okuyucudan gelen seviyeli eleştiriler Papa’yı daha yakından takibe sevk etti. Her ne kadar e-mail yoluyla kısa bir cevap verdiysem de eleştiriler daha fazlasını hak ediyordu.Dikkatle takip etmek durumunda olduğum konu, Katolik inancı ile gençler arasındaki ilişki merkezli olacaktı. Akademik makalelerin hepsinin saha araştırmaları ile desteklenmesi mümkün olmadığı için, istatistikî veriler ile yaşanan gerçekler arasında farkın birçok makalede ortaya çıkmaması normaldi. Mesela Katolik kiliselerinde vaftiz edilenlerin sayısından, kiliseye kayıtlı nüfusu tespit edebiliriz. Ama bu tespit, bize kayıtlı kişilerin hepsinin iyi bir Katolik olarak hayatına devam ettiğini göstermez.Neyse ki, Papa’nın programı ve konuşmaları bizim mevzuu ve Vatikan tarafından görünen yüzünü fazlasıyla ortaya koyuyordu. (Bkz. Papa’nın Brezilya ziyaretinden notlar, Kamil Ergin, Zaman, 1 Ağustos 2013.) Papa’nın yorumu, Latin Amerika ülkelerinde, çıplak gözle ilk bakışta göze çarpanların her şeyi ortaya koyduğunu ifade ediyordu bir bakıma.Latin Amerika’daki şehir merkezlerinde mutlaka görkemli bir Katolik kilisesi vardır mesela. Ama şehirlerin etrafını sarmaya başlayan varoşlarda Katolikleri göremezsiniz. Asıl nüfus patlamasının yaşandığı varoşlarda, en ücra köşelere kadar Yeni Protestanlara ait kiliseler vardır. Hatta Evanjelik papazlar şehir meydanlarındaki Katolik kiliselerinin önünde saat başı nöbet değiştirerek İncil’den vaazlar verir, dinleyenlerle tartışmalara girerler. Buna mukabil Katolik papazları kilisenin içinde ve ancak ibadet saatlerinde görebilirsiniz. Kilisenin içinde bile güvenlik çemberi ile halktan kopukturlar.Papa Francisco’nun güvenlik çemberini aşarak halkın içine girmesi, halk ile fizikî temas kurması, hatta bu yakınlıktan istifadeyle soru soran gazeteciyi geçiştirmeyip, canlı mülakata cevaplar vermesi, şahsî olarak sıcak kanlılığıyla değil, Katolik dünyasının ciddi bir özeleştiri içinde olduğunun göstergesi olabilir. Yeni Papa’nın halkla iç içe, fedakâr ve mütevazı bir hayata yönelik olarak papazlara çağrı yapması da Evanjeliklere doğru kayan taban konusunda ne tür tedbirler düşünüldüğünü gösteriyor. Papanın özellikle “Son dönemde yolsuzluk skandalları ve dışa dönük imaj konusunda reformlar gerekmekteydi. Beni seçenler benden bunu talep ettiler.” cümlesi de Papa Francisco’nun verdiği mesajlar ve sahip olduğu vizyonun Vatikan’daki seçici kurulun çoğunluğunun görüşlerini yansıttığını göstermesi bakımından önemliydi.Bu açıdan bakınca, siyasi alternatif çıkartamayınca halkı ayaklandırarak iktidarı değiştirmek isteyenlere karşı “yapıcı diyaloglarla çözüm bulma” çağrısı, Başkan Dilma Rousseff’in protestoculara yaptığı ilk konuşma ile tam bir uyum içindeydi. Ziyaret programı ve mesajlardan, Papa ile Başkan arasında çok verimli bir görüşme geçtiği anlaşılıyordu. Papa her fırsatta başkana jest yapmayı tercih etti.Beşeri problemler ve bunların Vatikan’a etkisi, Yeni Papa ve onu seçen çoğunluğun diyalog ve problemleri çözmede dinin gücünden yararlanmaktan yana olduğunun göstergesi olarak okunabilir ki, eğer uygulama da bunu desteklerse bundan sonrası için farklı gelişmelere şahit olabiliriz. Papa’nın insan üstü değil, normal bir insan görüntüsü bu değişikliğin başlangıcı bence..