Başlığa bakıp da Ergenekon ile ilgili bir yazı olacağını düşünenleri hayal kırıklığına uğratacağım maalesef. Gerçi büsbütün de ilgisiz değil ama mevzu biraz farklı ve sanatla ilgili bu sefer.Sarıkız; malum Anadolu’da pek çok köylünün ineklerine verdiği genel isim. Hep olur ya, eşeklerimize, köpeklerimize, kedilerimize genellikle aynı isimleri veririz. Bir tür üst kimlik ismi gibidir aslında. Sarıkız da bir inek ismi. Fakat özel biri, zira sistemle çatışmak durumunda kalmış, rejimin gadrine uğramış ve biraz akıldışı macera yaşamış bir inek Sarıkız.Anadolu’nun şirin ilçelerinden birinde yaşayan, sahibinin çok sevdiği ve önemsediği değerli bir kişilik. Kişilik diyorum, zira sahibi onu hane halkından biri sayıyor, onunla dertleşiyor, yarenlik ediyor, her şeyini paylaşıyor. Bir gün başına olmadık bir iş geliyor Sarıkız’ın. Beldedeki köy okulunda bulunan Atatürk büstünün kırılmasına sebep oluyor. O andan itibaren tuhaf şeyler olmaya başlıyor; yerel yetkililer ve emniyet güçleri bunu sisteme karşı bir saldırı olarak görüp son derece ciddi bir soruşturma açıyorlar. Öyle böyle bir mesele değil bu, hemen kapatılamıyor üstü, ‘Hayvandır yapar’ denilmiyor ve Sarıkız bir terörist muamelesi görüyor. Önce yakalanıyor, yargılanıyor hüküm veriliyor ama yasalar böylesi bir vaka için yeterli olmuyor pek. Soruşturmalar, kovuşturmalar, tutuklamalar filan derken, olay ilçe boyutunu aşıp memleket meselesine dönüyor. Sarıkız bir sembole dönüşüyor, olağanüstü bir dönemde, bu sıradışı vakıa ülkenin genel durumu hakkında bir fikir vermeye yetiyor zaten.Ve meseleye vicdani açıdan bakanlar ile sistemin tavizsiz uygulayıcıları arasında sıkı bir çatışma oluşuyor. Gerginlik başka şeyleri de gün yüzüne çıkarıyor. İşin en çarpıcı kısmı ise, memleket tam da o dönemde askeri vesayetin en koyu günlerini yaşıyor.Çok ütopik geliyor biliyorum ama bu hikaye birebir yaşandı bu ülkede. 28 Şubat döneminde Malatya’da yaşanan Gülsüm İnek olayını yaşı ve hafızası müsait olanlar hatırlayacaktır.Atmosfer Film, yaşanmış olan bu olaydan yola çıkarak bir film çekti. Çekimleri geçtiğimiz ay Muğla’da yapılan filmin şu anda stüdyo işlemleri yapılıyor ve yakında vizyona girecek. Tiyatrocu-senarist kardeşim Serkan Öztürk’ün senaryosunu, Ayhan Özen’in yönetimiyle izleyeceğiz. Filmin oyuncu kadrosu da oldukça zengin. Hasan Kaçan Sarıkız’ın sahibi köylüyü canlandırıyor, onun eşini ise Şebnem Sönmez. Vildan Atasever, Fırat Tanış, Cezmi Baskın gibi oyunculara, Eşref Kolçak, Yılmaz Gruda ve Köksal Engür gibi ustalar eşlik ediyor.Çok gergin bir süreçten geçilen dönemde çekilen filmin setine gittiğimde şaşırarak gördüm ki, bu ülkede güzel projelerde -görüşünüz ne olursa olsun- görev alınabiliyor ve ortaklaşa iyi bir sinema filmi için çaba harcanabiliyor. Sürgün İnek isimli filmin sinema kalitesi ve başarısı hakkında şu anda bir şey söylemek elbette çok zor. Ama anlatmak istedikleri ve tasvir ettiği tablo ile çok önemli bir meseleye değindiğini rahatlıkla söyleyebiliriz.Dengesini yitirmiş bir sistemin ve vicdani melekesi dumur olmuş bir rejimin bir hayvana yaptıklarına bakınca, insanlara neler yapabileceği -yaptığı- hakkında fikir edinmek hiç de zor değil. Hasılı kelam Sürgün İnek belki kahkahalarla izleyeceğimiz bir dönem filmi olacak ama aynı zamanda bu ülkenin geçtiği karanlık koridorlardan sadece birini mizahın keskin ama can yakmayan diliyle anlatan önemli bir eseri olacak gibi. Şahsen merakla bekliyorum… n.hazar@zaman.com.tr
Başlığa bakıp da Ergenekon ile ilgili bir yazı olacağını düşünenleri hayal kırıklığına uğratacağım maalesef. Gerçi büsbütün de ilgisiz değil ama mevzu biraz farklı ve sanatla ilgili bu sefer.Sarıkız; malum Anadolu’da pek çok köylünün ineklerine verdiği genel isim. Hep olur ya, eşeklerimize, köpeklerimize, kedilerimize genellikle aynı isimleri veririz. Bir tür üst kimlik ismi gibidir aslında. Sarıkız da bir inek ismi. Fakat özel biri, zira sistemle çatışmak durumunda kalmış, rejimin gadrine uğramış ve biraz akıldışı macera yaşamış bir inek Sarıkız.Anadolu’nun şirin ilçelerinden birinde yaşayan, sahibinin çok sevdiği ve önemsediği değerli bir kişilik. Kişilik diyorum, zira sahibi onu hane halkından biri sayıyor, onunla dertleşiyor, yarenlik ediyor, her şeyini paylaşıyor. Bir gün başına olmadık bir iş geliyor Sarıkız’ın. Beldedeki köy okulunda bulunan Atatürk büstünün kırılmasına sebep oluyor. O andan itibaren tuhaf şeyler olmaya başlıyor; yerel yetkililer ve emniyet güçleri bunu sisteme karşı bir saldırı olarak görüp son derece ciddi bir soruşturma açıyorlar. Öyle böyle bir mesele değil bu, hemen kapatılamıyor üstü, ‘Hayvandır yapar’ denilmiyor ve Sarıkız bir terörist muamelesi görüyor. Önce yakalanıyor, yargılanıyor hüküm veriliyor ama yasalar böylesi bir vaka için yeterli olmuyor pek. Soruşturmalar, kovuşturmalar, tutuklamalar filan derken, olay ilçe boyutunu aşıp memleket meselesine dönüyor. Sarıkız bir sembole dönüşüyor, olağanüstü bir dönemde, bu sıradışı vakıa ülkenin genel durumu hakkında bir fikir vermeye yetiyor zaten.Ve meseleye vicdani açıdan bakanlar ile sistemin tavizsiz uygulayıcıları arasında sıkı bir çatışma oluşuyor. Gerginlik başka şeyleri de gün yüzüne çıkarıyor. İşin en çarpıcı kısmı ise, memleket tam da o dönemde askeri vesayetin en koyu günlerini yaşıyor.Çok ütopik geliyor biliyorum ama bu hikaye birebir yaşandı bu ülkede. 28 Şubat döneminde Malatya’da yaşanan Gülsüm İnek olayını yaşı ve hafızası müsait olanlar hatırlayacaktır.Atmosfer Film, yaşanmış olan bu olaydan yola çıkarak bir film çekti. Çekimleri geçtiğimiz ay Muğla’da yapılan filmin şu anda stüdyo işlemleri yapılıyor ve yakında vizyona girecek. Tiyatrocu-senarist kardeşim Serkan Öztürk’ün senaryosunu, Ayhan Özen’in yönetimiyle izleyeceğiz. Filmin oyuncu kadrosu da oldukça zengin. Hasan Kaçan Sarıkız’ın sahibi köylüyü canlandırıyor, onun eşini ise Şebnem Sönmez. Vildan Atasever, Fırat Tanış, Cezmi Baskın gibi oyunculara, Eşref Kolçak, Yılmaz Gruda ve Köksal Engür gibi ustalar eşlik ediyor.Çok gergin bir süreçten geçilen dönemde çekilen filmin setine gittiğimde şaşırarak gördüm ki, bu ülkede güzel projelerde -görüşünüz ne olursa olsun- görev alınabiliyor ve ortaklaşa iyi bir sinema filmi için çaba harcanabiliyor. Sürgün İnek isimli filmin sinema kalitesi ve başarısı hakkında şu anda bir şey söylemek elbette çok zor. Ama anlatmak istedikleri ve tasvir ettiği tablo ile çok önemli bir meseleye değindiğini rahatlıkla söyleyebiliriz.Dengesini yitirmiş bir sistemin ve vicdani melekesi dumur olmuş bir rejimin bir hayvana yaptıklarına bakınca, insanlara neler yapabileceği -yaptığı- hakkında fikir edinmek hiç de zor değil. Hasılı kelam Sürgün İnek belki kahkahalarla izleyeceğimiz bir dönem filmi olacak ama aynı zamanda bu ülkenin geçtiği karanlık koridorlardan sadece birini mizahın keskin ama can yakmayan diliyle anlatan önemli bir eseri olacak gibi. Şahsen merakla bekliyorum… n.hazar@zaman.com.tr