Gazeteciler ve Yazarlar Vakfı'nın açıklaması, dolan bardağın taşma anını resmediyor.Gayet derli toplu, dikkatle kaleme alınmış ve içine aldıkları ile dışarıda bıraktıkları arasındaki sınır özenle çizilmiş. Satır arası okumaya gerek yok; meram berrak bir şekilde ifade edilmiş. "Kol kırılır yen içinde" kavlince, sıkıntıların ortaya dökülmesinden rahatsız olanlar fitne endişesi izhar ediyorlar. Benim daha önce yazdıklarıma gelen eleştiriler arasında "fitne" uyarısı kayda değer yer tuttuğu için üzerinde durmak gerekiyor. Üstelik ne tuhaf ki, Vakfın bildirisi tam on bir maddede bu fitne konularını teşhir ediyor. Peki fitne çıkar mı? Tam tersine, büyüyen fitneyi durdurmanın en etkili yolu bu olmalı. Fitne ortalık yerde konuşarak ve tartışarak değil, kapalı kapılar arkasında fısıltılarla büyür. Demokrasinin sunduğu imkânları neden kullanmayalım? Yıllardır Abant Platformu yönetim kurulu üyesi sıfatıyla, bu sıkıntıların nasıl ortaya çıktığını ve büyüdüğünü takip ettim. Doğru olan şeffaflık. O kadar doğru ki, fitnenin önlenmesi ancak bu şeffaflıkla mümkün.Peki asıl fitnenin kaynağında ne var?Parti, sıradan bir parti değil 11 yıldır İktidar'ın kendisi; cemaat sıradan bir cemaat değil, Türkiye'nin küresel ölçekte en ileri iddiası. Türkiye seçkinlerini değiştiriyor; doğal biçimde yönetici seçkinlerle değişimin motorunu oluşturan toplumun seçkinleri arasında birincilerin başlattığı bir ayrışma yaşanıyor. Yönetenler, her seçkin zümrenin yaptığı gibi iktidar alanını daraltıyor ve dışarıya kapatıyor. Türkiye özellikle 2011'den sonra hızlı bir iktidar temerküzü yaşadı. Yönetici seçkinler, devlet veya iktidar vasıtasıyla konumlarını edinenler ve sürdürenler. Bunların arasında siyaset, bürokrasi ve devletin ekonomik iktidarını kullanarak büyüyen sermaye seçkinleri var. İktidarı devralan yönetici seçkinler, değişen toplumun ürünü olan yeni seçkinler arasında küçük bir azınlığı oluşturuyor. Tabiatı gereği, ayrıcalıklarını sürdürmek için diğerleriyle sıkı bir rekabete giriyor. Genel kavramları kullanalım: Kemalist seçkinler sadece iktidarlarını değil, toplumdaki seçkin konumlarını da kaybettiler. Muhafazakar seçkinler onları yerlerinden ettiler. AK Parti'nin etrafında yer alan siyasî kadrolar, oluşturdukları ekonomi seçkinleri ile yeni yönetici seçkinleri meydana getiriyorlar. Yönetici olmayan yeni seçkinler ise, önemli ölçüde Gülen Hareketi içinde yer alıyor. Kültür alanında, medyada, eğitimde, yükselen müteşebbis sınıf arasında yılların çabası, dayanışması ve bilinçli tercihleri ile oluşmuş devasa bir birikim var. Sadece hak ve adalet ölçüleri içinde düşünün: Müteşebbisleri, devletten hiçbir himaye görmeden iş yapıyor ve Türkiye'nin ekonomik büyümesine ciddi katkılarda bulunuyor. Akademik dünya başta olmak üzere, yetişmiş nitelikli insan gücü bulunduğu yere sadece yetenek ve bireysel çabaları ile geliyor; kimseden resmî himaye görmüyorlar ve yönetici seçkinler arasında yer bulamıyorlar. Bu dinamizm ve başarı hizmeti besliyor.Fitnenin kaynağı, AK Parti'nin veya Başbakan'ın tercihleri değil siyasetin doğası. Parti doğası gereği, kendi içinde kıran kırana rekabeti işleterek işleyişini sürdürür. Lider bu rekabeti yönettiği için vazgeçilmez olur. Cemaatler ise tersine, dayanışma ve feragatle hizmetini yürütür. Siyaset hırsla, hizmet istiğna ile yapılır. Parti ve lider daha fazla güç elde etmek için çaba harcar. Cemaat daha fazla hizmet etmek için kendi içinde yarışır.Mısır yüreğimizi dağlıyor. Ölen onca masum insanın katilleri, devlet iktidarını gasp eden darbeciler. Yönetme hakkınıza sahip çıkamazsanız, sadece söz hakkınıza değil canınıza da kastediyorlar. Türkiye bu dönemleri geride bıraktı. Elimizde kaideye bağlı bir yönetim var. Demokrasi işliyor. Sandık dışında iktidarın değişeceği bir yer yok. Öyleyse ancak bu hakkımızı koruyarak fitneyi engelleyebiliriz. Fitneyi durduracak en güçlü silah ise şeffaflık. Ayrıca cemaat terbiyesi ile siyaset yapan Bülent Arınç'ı da iki arada kalmaktan kurtarmak lâzım.
Gazeteciler ve Yazarlar Vakfı'nın açıklaması, dolan bardağın taşma anını resmediyor.Gayet derli toplu, dikkatle kaleme alınmış ve içine aldıkları ile dışarıda bıraktıkları arasındaki sınır özenle çizilmiş. Satır arası okumaya gerek yok; meram berrak bir şekilde ifade edilmiş. "Kol kırılır yen içinde" kavlince, sıkıntıların ortaya dökülmesinden rahatsız olanlar fitne endişesi izhar ediyorlar. Benim daha önce yazdıklarıma gelen eleştiriler arasında "fitne" uyarısı kayda değer yer tuttuğu için üzerinde durmak gerekiyor. Üstelik ne tuhaf ki, Vakfın bildirisi tam on bir maddede bu fitne konularını teşhir ediyor. Peki fitne çıkar mı? Tam tersine, büyüyen fitneyi durdurmanın en etkili yolu bu olmalı. Fitne ortalık yerde konuşarak ve tartışarak değil, kapalı kapılar arkasında fısıltılarla büyür. Demokrasinin sunduğu imkânları neden kullanmayalım? Yıllardır Abant Platformu yönetim kurulu üyesi sıfatıyla, bu sıkıntıların nasıl ortaya çıktığını ve büyüdüğünü takip ettim. Doğru olan şeffaflık. O kadar doğru ki, fitnenin önlenmesi ancak bu şeffaflıkla mümkün.Peki asıl fitnenin kaynağında ne var?Parti, sıradan bir parti değil 11 yıldır İktidar'ın kendisi; cemaat sıradan bir cemaat değil, Türkiye'nin küresel ölçekte en ileri iddiası. Türkiye seçkinlerini değiştiriyor; doğal biçimde yönetici seçkinlerle değişimin motorunu oluşturan toplumun seçkinleri arasında birincilerin başlattığı bir ayrışma yaşanıyor. Yönetenler, her seçkin zümrenin yaptığı gibi iktidar alanını daraltıyor ve dışarıya kapatıyor. Türkiye özellikle 2011'den sonra hızlı bir iktidar temerküzü yaşadı. Yönetici seçkinler, devlet veya iktidar vasıtasıyla konumlarını edinenler ve sürdürenler. Bunların arasında siyaset, bürokrasi ve devletin ekonomik iktidarını kullanarak büyüyen sermaye seçkinleri var. İktidarı devralan yönetici seçkinler, değişen toplumun ürünü olan yeni seçkinler arasında küçük bir azınlığı oluşturuyor. Tabiatı gereği, ayrıcalıklarını sürdürmek için diğerleriyle sıkı bir rekabete giriyor. Genel kavramları kullanalım: Kemalist seçkinler sadece iktidarlarını değil, toplumdaki seçkin konumlarını da kaybettiler. Muhafazakar seçkinler onları yerlerinden ettiler. AK Parti'nin etrafında yer alan siyasî kadrolar, oluşturdukları ekonomi seçkinleri ile yeni yönetici seçkinleri meydana getiriyorlar. Yönetici olmayan yeni seçkinler ise, önemli ölçüde Gülen Hareketi içinde yer alıyor. Kültür alanında, medyada, eğitimde, yükselen müteşebbis sınıf arasında yılların çabası, dayanışması ve bilinçli tercihleri ile oluşmuş devasa bir birikim var. Sadece hak ve adalet ölçüleri içinde düşünün: Müteşebbisleri, devletten hiçbir himaye görmeden iş yapıyor ve Türkiye'nin ekonomik büyümesine ciddi katkılarda bulunuyor. Akademik dünya başta olmak üzere, yetişmiş nitelikli insan gücü bulunduğu yere sadece yetenek ve bireysel çabaları ile geliyor; kimseden resmî himaye görmüyorlar ve yönetici seçkinler arasında yer bulamıyorlar. Bu dinamizm ve başarı hizmeti besliyor.Fitnenin kaynağı, AK Parti'nin veya Başbakan'ın tercihleri değil siyasetin doğası. Parti doğası gereği, kendi içinde kıran kırana rekabeti işleterek işleyişini sürdürür. Lider bu rekabeti yönettiği için vazgeçilmez olur. Cemaatler ise tersine, dayanışma ve feragatle hizmetini yürütür. Siyaset hırsla, hizmet istiğna ile yapılır. Parti ve lider daha fazla güç elde etmek için çaba harcar. Cemaat daha fazla hizmet etmek için kendi içinde yarışır.Mısır yüreğimizi dağlıyor. Ölen onca masum insanın katilleri, devlet iktidarını gasp eden darbeciler. Yönetme hakkınıza sahip çıkamazsanız, sadece söz hakkınıza değil canınıza da kastediyorlar. Türkiye bu dönemleri geride bıraktı. Elimizde kaideye bağlı bir yönetim var. Demokrasi işliyor. Sandık dışında iktidarın değişeceği bir yer yok. Öyleyse ancak bu hakkımızı koruyarak fitneyi engelleyebiliriz. Fitneyi durduracak en güçlü silah ise şeffaflık. Ayrıca cemaat terbiyesi ile siyaset yapan Bülent Arınç'ı da iki arada kalmaktan kurtarmak lâzım.