Fenerbahçe’nin aldığı ceza ülke futboluna ağır darbe vuracak. Futbol; fanatizm, şike ve şiddet sarmalında itibar ve zemin kaybediyor.Üç yıldır devam eden kayıkçı kavgasında yeni fasıl açılmış oldu. Temel sorunları tartışmak yerine güncel polemiklerle vakit öldürüyoruz. Heysel faciasını fırsata dönüştürüp, holiganizmin merkezi İngiltere’de futbolu ıslah eden zihniyet nerede, biz neredeyiz? Ne yazık ki kısır tartışmaların tek zararı vaktimizi öldürmek ve futbolu geriletmek olmayacak. Toplumsal sorun haline gelen fanatizmi ve onun neticesi olan şiddeti besleme ihtimali yüksek. Aslında şike de fanatizm ve başarıyı putlaştırmanın bir sonucu. Futbolu, her neticeye açık bir eğlence olarak görmüyoruz. Takımlarımızın yurtdışında başarılı olamayışı da içteki yarışı acımasızlaştırıyor.Şimdi sorunun kendisi haline gelen aktörleri sırayla gözden geçirelim. Seyirci; zincirin en uçtaki halkası, bir anlamda meyve. Hak etmediği halde tek suçlu gibi gösteriliyor. Seyircinin dışa vurduğu şiddet, ağacın ürettiği fanatizmden kaynaklanıyor. Mevcut seyircinin niteliğini artırmak ve fanatizmi seyreltecek nitelikte yeni giriş sağlamak gerekiyor. Statların, ailecek vakit geçirilebilecek kaliteli mekânlar olması ilk adım. Ayrıca fotoğrafı doğru çekip sonuç yerine sebeplere odaklanmak; yani seyirciden ziyade onu kışkırtan unsurlara eğilmek şart.Sürecin bütün aktörlerinin sabıkası kabarık. Federasyon’dan başlayalım. Legal-illegal bahisleri de kattığınızda büyük paraların döndüğü camianın profesyonelce yönetildiğini söylemek zor. Eyyamcılık ve iktidar hırsı da eklenince başka söze hacet kalmıyor. Milli Takım’ın içler acısı hali ve şike sürecindeki beceriksizlikler, futbolun nasıl yönetildiğini ortaya koyuyor. “Amatör kümeyi doğru yönetemezsek, ne milli takım ne de kulüpler başarılı olabilir” gerçeğini birinci maddeye yazmalıyız. Bırakın gözden ırak amatör kümeyi, Süper Lig’i yönetmekten aciz durumdayız. Bu acziyet, kaos ve fanatizmin en büyük gıdası.Gelelim kulüp yönetimlerine… Meşhur olmanın, önemli adam muamelesi görmenin en kolay ve ucuz yolu yöneticilik. Para aklamanın, mafyalıktan işadamlığına terfi etmenin yolu da buradan geçiyor. Futbolcu dövdüren, statları kiralık adamlarıyla dolduran, 9’a aldığı adamı ertesi yıl 1’e satan, kalabalıkların öfkesini kışkırtan hep onlar. Suçun büyüğü onlarda. Hocalar yani teknik adamlar, akıl tutulmasından kendini kurtaramıyor. Aldıkları büyük paralar, aralarında dayanışma ve örgütlülük olmadığı için yöneticilerin iki dudağı arasında gidip gelmeleri, handikapları. UEFA başarısına rağmen ikinci olduğu için kovulan Beşiktaş Teknik Direktörü Rasim Kara’ya hâlâ üzülürüm. O şampiyon olsaydı büyük ihtimalle Fatih Terim ismini çoktan unutmuş olacaktık. Karakteri sağlam olanlar para ve mevzi kaybetmeyi göze alabilse de sayıları fazla değil. Büyük çoğunluk, yönetici goygoyculuğu yapmakta beis görmüyor. Futbolcular hakeza… Rüştü dövüldüğü gün birlik olamadıkları gibi, Volkan Şen’e küfredildiğinde de sahada beş dakika oturma eylemi yapamadılar. Kariyeri ve ekonomik özgürlüğü ile yönetime kafa tutabilen Hakan Şükür gibi oyuncuların sektörde sorun olması normal. Çarklar köle arıyor. Hakemler hakkında fazla söze gerek yok. Medya ise kan kusan diliyle ve objektiflikten uzak duruşuyla yönetimlerin suç ortağı. Aktörleri kamu adına denetlemek şöyle dursun, ateşe körükle gidiyor. Herkese mavi boncuk dağıtan ve duymak istediğinden fazlasını söyleyen medya ile buraya kadar. Akademi sırça köşkünde… Siyaset ise hakem ve düzenleyici rolünün hakkını vermiyor. Tribünlere oynayarak siyasî rant kotarmaya çalışıyor. Bütün partilerin oyuyla kanunlaşan ‘Sporda Şiddet Yasası’nı aynı hızla bir gecede değiştiren siyaset, en ağır cezayı hak ediyor. Taraftarlığı aşıp holiganlık yapan vekil ve belediye başkanları da cabası..
Fenerbahçe’nin aldığı ceza ülke futboluna ağır darbe vuracak. Futbol; fanatizm, şike ve şiddet sarmalında itibar ve zemin kaybediyor.Üç yıldır devam eden kayıkçı kavgasında yeni fasıl açılmış oldu. Temel sorunları tartışmak yerine güncel polemiklerle vakit öldürüyoruz. Heysel faciasını fırsata dönüştürüp, holiganizmin merkezi İngiltere’de futbolu ıslah eden zihniyet nerede, biz neredeyiz? Ne yazık ki kısır tartışmaların tek zararı vaktimizi öldürmek ve futbolu geriletmek olmayacak. Toplumsal sorun haline gelen fanatizmi ve onun neticesi olan şiddeti besleme ihtimali yüksek. Aslında şike de fanatizm ve başarıyı putlaştırmanın bir sonucu. Futbolu, her neticeye açık bir eğlence olarak görmüyoruz. Takımlarımızın yurtdışında başarılı olamayışı da içteki yarışı acımasızlaştırıyor.Şimdi sorunun kendisi haline gelen aktörleri sırayla gözden geçirelim. Seyirci; zincirin en uçtaki halkası, bir anlamda meyve. Hak etmediği halde tek suçlu gibi gösteriliyor. Seyircinin dışa vurduğu şiddet, ağacın ürettiği fanatizmden kaynaklanıyor. Mevcut seyircinin niteliğini artırmak ve fanatizmi seyreltecek nitelikte yeni giriş sağlamak gerekiyor. Statların, ailecek vakit geçirilebilecek kaliteli mekânlar olması ilk adım. Ayrıca fotoğrafı doğru çekip sonuç yerine sebeplere odaklanmak; yani seyirciden ziyade onu kışkırtan unsurlara eğilmek şart.Sürecin bütün aktörlerinin sabıkası kabarık. Federasyon’dan başlayalım. Legal-illegal bahisleri de kattığınızda büyük paraların döndüğü camianın profesyonelce yönetildiğini söylemek zor. Eyyamcılık ve iktidar hırsı da eklenince başka söze hacet kalmıyor. Milli Takım’ın içler acısı hali ve şike sürecindeki beceriksizlikler, futbolun nasıl yönetildiğini ortaya koyuyor. “Amatör kümeyi doğru yönetemezsek, ne milli takım ne de kulüpler başarılı olabilir” gerçeğini birinci maddeye yazmalıyız. Bırakın gözden ırak amatör kümeyi, Süper Lig’i yönetmekten aciz durumdayız. Bu acziyet, kaos ve fanatizmin en büyük gıdası.Gelelim kulüp yönetimlerine… Meşhur olmanın, önemli adam muamelesi görmenin en kolay ve ucuz yolu yöneticilik. Para aklamanın, mafyalıktan işadamlığına terfi etmenin yolu da buradan geçiyor. Futbolcu dövdüren, statları kiralık adamlarıyla dolduran, 9’a aldığı adamı ertesi yıl 1’e satan, kalabalıkların öfkesini kışkırtan hep onlar. Suçun büyüğü onlarda. Hocalar yani teknik adamlar, akıl tutulmasından kendini kurtaramıyor. Aldıkları büyük paralar, aralarında dayanışma ve örgütlülük olmadığı için yöneticilerin iki dudağı arasında gidip gelmeleri, handikapları. UEFA başarısına rağmen ikinci olduğu için kovulan Beşiktaş Teknik Direktörü Rasim Kara’ya hâlâ üzülürüm. O şampiyon olsaydı büyük ihtimalle Fatih Terim ismini çoktan unutmuş olacaktık. Karakteri sağlam olanlar para ve mevzi kaybetmeyi göze alabilse de sayıları fazla değil. Büyük çoğunluk, yönetici goygoyculuğu yapmakta beis görmüyor. Futbolcular hakeza… Rüştü dövüldüğü gün birlik olamadıkları gibi, Volkan Şen’e küfredildiğinde de sahada beş dakika oturma eylemi yapamadılar. Kariyeri ve ekonomik özgürlüğü ile yönetime kafa tutabilen Hakan Şükür gibi oyuncuların sektörde sorun olması normal. Çarklar köle arıyor. Hakemler hakkında fazla söze gerek yok. Medya ise kan kusan diliyle ve objektiflikten uzak duruşuyla yönetimlerin suç ortağı. Aktörleri kamu adına denetlemek şöyle dursun, ateşe körükle gidiyor. Herkese mavi boncuk dağıtan ve duymak istediğinden fazlasını söyleyen medya ile buraya kadar. Akademi sırça köşkünde… Siyaset ise hakem ve düzenleyici rolünün hakkını vermiyor. Tribünlere oynayarak siyasî rant kotarmaya çalışıyor. Bütün partilerin oyuyla kanunlaşan ‘Sporda Şiddet Yasası’nı aynı hızla bir gecede değiştiren siyaset, en ağır cezayı hak ediyor. Taraftarlığı aşıp holiganlık yapan vekil ve belediye başkanları da cabası..