Suriye rejimine yönelik bir uluslararası te’dip operasyonu artık kaçınılmaz görünüyor. Süresi ve kapsamı tartışılsa da eylül ayı içinde Suriye rejiminin stratejik ve sembolik bazı hedeflerinin uluslararası bir koalisyon tarafından vurulacağına kesin gözüyle bakabiliriz artık.Doğal olarak basınımızın projektörleri de Mısır’dan Suriye’ye döndü. Oysa Mısır’daki iç işgal (Mısır ordusunun kendi ülkesini işgali) sürdüğü müddetçe Arap dünyasında kalıcı dönüşümlerin yaşanabileceğini söylemek zor. Mısır İhvan’ı demokratik meşruiyet çerçevesinde elde ettiği ve elinden zulüm ile gasp edilmiş iktidar vazifesini (hakkını demiyorum) geri alana kadar Suriye İhvan’ının Şam’da kalıcı bir yönetim değişimini kotarma şansı yok zira.Galat-ı meşhur olarak Arap Baharı diye adlandırılan sokağa dökülme olayları başladığında “Mısır, başka hiçbir Arap ülkesine benzemez. Orada gerçekten bir halk ayaklanması varsa, bütün Arap dünyasında bir infial var demektir. Tersi de doğrudur.” diye yazmıştım. Bizdeki müzmin muhaliflerin pek eleştirdiği o yazı “Bütün Arap dünyasının çehresini değiştirecek ölçeğe ulaşamamış bir güç, Mısır’da da hiçbir şeyi değiştiremez.” cümlesiyle bitiyordu.Geçmişte yazdığım yazılardan pişman olduğum oldu. Pişmanlıklarım, çoğunluk, fikrimi değiştirmek yönünde değil, daha da pekiştirmek yönünde oldular. Keşke o yazıyı daha geniş kitlelere ulaştırabilseymişim; daha keskin, daha vazıh ifadelerle yazabilseymişim.Şimdi Suriye’de rejime ait elli kritik hedefin vurulacağından bahsediliyor. Beş bin hedef dahi vurulsa Mısır’daki sorun çözülmeden Suriye’ye demokrasi gelmez. Müdahale insanî ve vicdanî bir sorumluluktur; yapılsın… Ama oradan kalıcı bir çözüm beklemek Arap politikasını bilmemenin ilanıdır.Peki, Mısır’da çözüm nasıl gelecek? Yine pek çok eleştiri alan, ama gün geçtikçe daha fazla inandığım “Hz. Musa gitmişti Firavun’a” yazısında ortaya koyduğum re’fet stratejisiyle…Dün el-Mısrî el-Yevm gazetesinde, henüz Mısır İhvan’ı tarafından yalanlanmamış bir haber yayımlandı. İhvan’ın önde gelen isimlerinden ve Mursi’nin kurduğu hükümette yerel kalkınma bakanlığı yapmış olan Muhammed Ali Bişr, Selefilerin en-Nûr ve Eymen Nour’un başında bulunduğu Devrim’in Yarını Partisi (El-Ğad es-Sevra) ile gizli görüşmelerde bulunmuş. Görüşmelerin konusu Mısır’daki siyasal krizi aşmaya yönelik bir ortak plan üzerinde anlaşmak ve cunta yönetimiyle bu plan üzerinden pazarlıklara başlamakmış. Gazeteye sızan bilgiye göre İhvan, Selefiler ve el-Ğad, Mursi’nin başkanlığa döneceği, ancak derhal erken seçime gitmek üzere istifa edeceği bir formül üzerine anlaşmışlar. Bu formül seçim öncesinde cunta yönetiminin yazıp Mısır’ın geleceğine dayatacağı bir anayasanın yapılmasını da kabul etmiyormuş.Kendisine devlet başkanlığından aşağı makamları az gördüğü şüphe götürmeyen General Sisi’nin bu çözüm önerisini kabul edeceğini zannetmiyorum. Ama İhvan ve Selefilerin içinde iktidarı bir hak değil, bir vazife olarak gören ve Mısır’ın geleceğine kendi siyasi geleceklerinden daha fazla değer vermeyi de bu vazifenin bir parçası olarak kabul eden aktörlerin olduğunu görmek umutlandırdı beni. Yarın bir gün İhvan, geçmiş kızgınlıklarını bir kenara bırakıp da, Abdülmünim Ebu’l-Futuh’u ülkeyi içinde bulunduğu darboğazdan çıkarmak üzere vazifeye çağırırsa daha da umutlanacağım.O zaman Suriye’nin geleceği hakkında umutlanmak için daha fazla sebebimiz olacak. Bu olana kadar, kapıdaki müdahalenin rejime maksimum, Suriye insanına minimum zarar vermesi için dua etmek düşüyor bize.
Suriye rejimine yönelik bir uluslararası te’dip operasyonu artık kaçınılmaz görünüyor. Süresi ve kapsamı tartışılsa da eylül ayı içinde Suriye rejiminin stratejik ve sembolik bazı hedeflerinin uluslararası bir koalisyon tarafından vurulacağına kesin gözüyle bakabiliriz artık.Doğal olarak basınımızın projektörleri de Mısır’dan Suriye’ye döndü. Oysa Mısır’daki iç işgal (Mısır ordusunun kendi ülkesini işgali) sürdüğü müddetçe Arap dünyasında kalıcı dönüşümlerin yaşanabileceğini söylemek zor. Mısır İhvan’ı demokratik meşruiyet çerçevesinde elde ettiği ve elinden zulüm ile gasp edilmiş iktidar vazifesini (hakkını demiyorum) geri alana kadar Suriye İhvan’ının Şam’da kalıcı bir yönetim değişimini kotarma şansı yok zira.Galat-ı meşhur olarak Arap Baharı diye adlandırılan sokağa dökülme olayları başladığında “Mısır, başka hiçbir Arap ülkesine benzemez. Orada gerçekten bir halk ayaklanması varsa, bütün Arap dünyasında bir infial var demektir. Tersi de doğrudur.” diye yazmıştım. Bizdeki müzmin muhaliflerin pek eleştirdiği o yazı “Bütün Arap dünyasının çehresini değiştirecek ölçeğe ulaşamamış bir güç, Mısır’da da hiçbir şeyi değiştiremez.” cümlesiyle bitiyordu.Geçmişte yazdığım yazılardan pişman olduğum oldu. Pişmanlıklarım, çoğunluk, fikrimi değiştirmek yönünde değil, daha da pekiştirmek yönünde oldular. Keşke o yazıyı daha geniş kitlelere ulaştırabilseymişim; daha keskin, daha vazıh ifadelerle yazabilseymişim.Şimdi Suriye’de rejime ait elli kritik hedefin vurulacağından bahsediliyor. Beş bin hedef dahi vurulsa Mısır’daki sorun çözülmeden Suriye’ye demokrasi gelmez. Müdahale insanî ve vicdanî bir sorumluluktur; yapılsın… Ama oradan kalıcı bir çözüm beklemek Arap politikasını bilmemenin ilanıdır.Peki, Mısır’da çözüm nasıl gelecek? Yine pek çok eleştiri alan, ama gün geçtikçe daha fazla inandığım “Hz. Musa gitmişti Firavun’a” yazısında ortaya koyduğum re’fet stratejisiyle…Dün el-Mısrî el-Yevm gazetesinde, henüz Mısır İhvan’ı tarafından yalanlanmamış bir haber yayımlandı. İhvan’ın önde gelen isimlerinden ve Mursi’nin kurduğu hükümette yerel kalkınma bakanlığı yapmış olan Muhammed Ali Bişr, Selefilerin en-Nûr ve Eymen Nour’un başında bulunduğu Devrim’in Yarını Partisi (El-Ğad es-Sevra) ile gizli görüşmelerde bulunmuş. Görüşmelerin konusu Mısır’daki siyasal krizi aşmaya yönelik bir ortak plan üzerinde anlaşmak ve cunta yönetimiyle bu plan üzerinden pazarlıklara başlamakmış. Gazeteye sızan bilgiye göre İhvan, Selefiler ve el-Ğad, Mursi’nin başkanlığa döneceği, ancak derhal erken seçime gitmek üzere istifa edeceği bir formül üzerine anlaşmışlar. Bu formül seçim öncesinde cunta yönetiminin yazıp Mısır’ın geleceğine dayatacağı bir anayasanın yapılmasını da kabul etmiyormuş.Kendisine devlet başkanlığından aşağı makamları az gördüğü şüphe götürmeyen General Sisi’nin bu çözüm önerisini kabul edeceğini zannetmiyorum. Ama İhvan ve Selefilerin içinde iktidarı bir hak değil, bir vazife olarak gören ve Mısır’ın geleceğine kendi siyasi geleceklerinden daha fazla değer vermeyi de bu vazifenin bir parçası olarak kabul eden aktörlerin olduğunu görmek umutlandırdı beni. Yarın bir gün İhvan, geçmiş kızgınlıklarını bir kenara bırakıp da, Abdülmünim Ebu’l-Futuh’u ülkeyi içinde bulunduğu darboğazdan çıkarmak üzere vazifeye çağırırsa daha da umutlanacağım.O zaman Suriye’nin geleceği hakkında umutlanmak için daha fazla sebebimiz olacak. Bu olana kadar, kapıdaki müdahalenin rejime maksimum, Suriye insanına minimum zarar vermesi için dua etmek düşüyor bize.