Image may be NSFW.
Clik here to view.
Aslında her şeyin çok iyi gitmeyeceğini maçtan önce Fatih Terim’in yaptığı basın toplantısında hissetmiştim.Fatih Hoca, sanki sırtına bir bornoz geçirmiş öyle çıkmıştı medyanın karşısına. O nasıl bir kumaştı, nasıl bir tasarımdı, nasıl renklerdi? Kimin seçip, kimin yaptırdığı bir tarafa, Allah’ın bir kulu da çıkıp, “Yahu bu nasıl bir kurumsal giysidir, 40 yıl öncenin Doğu Alman Milli Takım’ı tarzında? Bu nasıl sarı, bu nasıl kırmızı?” dememesi tuhaf gelmişti bana.Bunun ve Engin Baytar’ın dışında görünürde olağandışı bir durum yoktu Galatasaray’da. Madrid de bildiğiniz gibi, onlar da klasik beyaz formalarını evlerinde bırakıp turkuaz gibi bir renk ile gelmişler TT Arena’ya.Maça geçeceğiz elbette ama süper ligdeki yabancı kontenjan meselesi giderek çetrefilli bir hal aldıkça, ikili bir yapının oluşacağı muhakkak. Biz Rierra’nın yüzünü bile unutmuştuk neredeyse. Süper Lig’deki Sarı Kırmızılı takım pek umut vermiyordu ama Şampiyonlar Ligi’nin bir havası, ev sahibinin de geçmişinden kaynaklanan klası vardı.Real Madrid aynı yollardan defalarca geçmiş, tecrübeli batakhane bitirimi gibi bir takım. Geçen yıl Almanların karizmalarını çizdiği iki maç dışında hiç acele ettiklerini, paniklediklerini, şaşırdıklarını görmedim.Engin Baytar’ı Antalya maçında izlerken de, hep bir ışık, bir parıltı, bizim görmediğimiz ama Terim’in görebildiği bir minik sinyal aradım. Neticeyi biliyorsunuz… Gerçekçi olmak lazım, Engin Baytar, Selçuk İnan ile aşağı yukarı aynı özelliklere sahip ama birkaç ‘level’ düşük pozisyonda duruyor. Israrın manasını çözemediğimi itiraf etmeliyim.Motivasyon elbette önemli. Ama 40 dakika boyunca rakipten sopa yemenin de sadece motivasyonla ilgisi olamaz sanırım. Oyuncuların tuhaf bir lig sonu durağanlığına, teknik direktörün kafa karışıklığı eklenince, Real Madrid dün gece Şampiyonlar Ligi maçı değil de antrenman maçı havasında rahat rahat oynayıp evine döndü.Skora bakıp aldanalım isterseniz ama acil olarak sarı kırmızılı sportif aklın devreye girmesi ve yokuş aşağı kontrolsüz kamyon gibi hızla inen takımı toparlaması gerekiyor. Mesela Engin Baytar’dan daha farklı çıkış noktaları arayabilirler, mesela her gol kaçırışında –Allah selamet versin- Hakan Şükür’ü tebessümle yad ettiğim Burak’ın formsuz olabileceği düşünebilirler…Ve belki de, bornoz modeli eşofman da birilerinin dikkatini çekip, ‘bu ne biçim kırmızı?’ diyerek değişikliğe renklerin tonlarından başlayabilirler.Böyleyken böyle…
Clik here to view.
Aslında her şeyin çok iyi gitmeyeceğini maçtan önce Fatih Terim’in yaptığı basın toplantısında hissetmiştim.Fatih Hoca, sanki sırtına bir bornoz geçirmiş öyle çıkmıştı medyanın karşısına. O nasıl bir kumaştı, nasıl bir tasarımdı, nasıl renklerdi? Kimin seçip, kimin yaptırdığı bir tarafa, Allah’ın bir kulu da çıkıp, “Yahu bu nasıl bir kurumsal giysidir, 40 yıl öncenin Doğu Alman Milli Takım’ı tarzında? Bu nasıl sarı, bu nasıl kırmızı?” dememesi tuhaf gelmişti bana.Bunun ve Engin Baytar’ın dışında görünürde olağandışı bir durum yoktu Galatasaray’da. Madrid de bildiğiniz gibi, onlar da klasik beyaz formalarını evlerinde bırakıp turkuaz gibi bir renk ile gelmişler TT Arena’ya.Maça geçeceğiz elbette ama süper ligdeki yabancı kontenjan meselesi giderek çetrefilli bir hal aldıkça, ikili bir yapının oluşacağı muhakkak. Biz Rierra’nın yüzünü bile unutmuştuk neredeyse. Süper Lig’deki Sarı Kırmızılı takım pek umut vermiyordu ama Şampiyonlar Ligi’nin bir havası, ev sahibinin de geçmişinden kaynaklanan klası vardı.Real Madrid aynı yollardan defalarca geçmiş, tecrübeli batakhane bitirimi gibi bir takım. Geçen yıl Almanların karizmalarını çizdiği iki maç dışında hiç acele ettiklerini, paniklediklerini, şaşırdıklarını görmedim.Engin Baytar’ı Antalya maçında izlerken de, hep bir ışık, bir parıltı, bizim görmediğimiz ama Terim’in görebildiği bir minik sinyal aradım. Neticeyi biliyorsunuz… Gerçekçi olmak lazım, Engin Baytar, Selçuk İnan ile aşağı yukarı aynı özelliklere sahip ama birkaç ‘level’ düşük pozisyonda duruyor. Israrın manasını çözemediğimi itiraf etmeliyim.Motivasyon elbette önemli. Ama 40 dakika boyunca rakipten sopa yemenin de sadece motivasyonla ilgisi olamaz sanırım. Oyuncuların tuhaf bir lig sonu durağanlığına, teknik direktörün kafa karışıklığı eklenince, Real Madrid dün gece Şampiyonlar Ligi maçı değil de antrenman maçı havasında rahat rahat oynayıp evine döndü.Skora bakıp aldanalım isterseniz ama acil olarak sarı kırmızılı sportif aklın devreye girmesi ve yokuş aşağı kontrolsüz kamyon gibi hızla inen takımı toparlaması gerekiyor. Mesela Engin Baytar’dan daha farklı çıkış noktaları arayabilirler, mesela her gol kaçırışında –Allah selamet versin- Hakan Şükür’ü tebessümle yad ettiğim Burak’ın formsuz olabileceği düşünebilirler…Ve belki de, bornoz modeli eşofman da birilerinin dikkatini çekip, ‘bu ne biçim kırmızı?’ diyerek değişikliğe renklerin tonlarından başlayabilirler.Böyleyken böyle…
