Hem akıl lazımdı bu oyunda... Hem yürek.Hem sabır lazımdı... Hem istek.Bu sahada, bu berbat zeminde oynamak değil, boğuşmak da lazımdı. Sonuna dek kovalamak ve mücadeleden bir an olsun kopmamak.Galatasaray bunları yaptı. Takdir edilesi bir konsantrasyonla oynadı. Hem zeminin engellemelerini aştı. Hem de Juventus engelini.O Juventus ki, kendi liginin lideriydi. Bu oyunların gediklisi ve deneyimlisiydi. Bir beraberlikle bile yoluna devam edecek avantajın sahibiydi.Ama Galatasaray, hani ligde yalpalayarak giden, Şampiyonlar Ligi’nde bekleneni düne dek veremeyen o Galatasaray, grupta öylesine bir final yaptı ki... Juventus’un umutlarını Arena’nın balçığına adeta gömdü, bıraktı. Kendi gerçeğini hatırladı... Genlerindeki zorlukları yenme alışkanlığını anımsadı. Müthiş bir mücadele verdi. Ve sahadan alnının akıyla çıkıp, bu zor maçı kazandı.Oyunla ilgili söylenecek fazla şey yok. Bu ortamda, bu pirinç tarlası kıvamına gelen sahada, top sürmek, pas yapmak, adam eksiltmek, oyuna estetik keyif katmak, zaten olanaksızdı.Ya duran toplarla sonuca gidilecekti. Ya bol bol dış şut denenecekti. Ya savunmadan dönen ikinci toplar değerlendirilecekti. Ya da Sneijder’in golünde olduğu gibi, bir anlık defans gafleti değerlendirilecekti.Sahada pozisyon zenginliği de yoktu. Bu koşullarda zaten de olamazdı. Çünkü iki takım da iyi kapanıyordu. Üstelik yüksek topla hücum etme zorunluluğu doğduğu için, savunmacılar o topları da fazla zorlanmadan uzaklaştırıyordu.57’de çok önemli bir pozisyon yakaladı Galatasaray. Drogba, Burak’ın verdiği topla ceza alanı dışında buluştu. Yerden vurdu. Buffon uzandı, çeldi. Dönen topa Burak dokunabilse, Galatasaray o heyecanlı bekleyişi 85’e dek taşımayacak, izleyenlerin de kurdeşen dökmesinin önü alınacaktı.Üç perdelik oyunun son bölümüne önde yoğun baskı uygulayarak giden Galatasaray’ın 70’lerde temposu biraz düşer gibi oldu. O sıralar Juventus öne çıkma fırsatı buldu. Muslera’nın iyi yer tutmasıyla ufak bir tehlike atlatıldı. Juventus, hücumda bunun dışında önemli bir etkinliği sağlayamadı.Ve 85’te Sneijder’in golü gelince, yalnızca tribünler değil, ülkenin büyük bölümü havalandı. Evet Galatasaray yoluna devam ediyordu. Gerçi en az puan toplayan ikincilerden biriydi. Ama olması gereken yerdeydi.Bu mücadele, bu hırs, bu inanç ve bu galibiyet gerçekten alkışı hak etti. Galatasaray, Şampiyonlar Ligi’ndeki yolculuğuna bu kez de son maçta devam etti. Ama yönetim, o zemini bir türlü düzeltemeyen, takımını bir bataklıkta savaşmaya mecbur kılan bu yönetim, bu sezon da sınıfta kaldı.
Hem akıl lazımdı bu oyunda... Hem yürek.Hem sabır lazımdı... Hem istek.Bu sahada, bu berbat zeminde oynamak değil, boğuşmak da lazımdı. Sonuna dek kovalamak ve mücadeleden bir an olsun kopmamak.Galatasaray bunları yaptı. Takdir edilesi bir konsantrasyonla oynadı. Hem zeminin engellemelerini aştı. Hem de Juventus engelini.O Juventus ki, kendi liginin lideriydi. Bu oyunların gediklisi ve deneyimlisiydi. Bir beraberlikle bile yoluna devam edecek avantajın sahibiydi.Ama Galatasaray, hani ligde yalpalayarak giden, Şampiyonlar Ligi’nde bekleneni düne dek veremeyen o Galatasaray, grupta öylesine bir final yaptı ki... Juventus’un umutlarını Arena’nın balçığına adeta gömdü, bıraktı. Kendi gerçeğini hatırladı... Genlerindeki zorlukları yenme alışkanlığını anımsadı. Müthiş bir mücadele verdi. Ve sahadan alnının akıyla çıkıp, bu zor maçı kazandı.Oyunla ilgili söylenecek fazla şey yok. Bu ortamda, bu pirinç tarlası kıvamına gelen sahada, top sürmek, pas yapmak, adam eksiltmek, oyuna estetik keyif katmak, zaten olanaksızdı.Ya duran toplarla sonuca gidilecekti. Ya bol bol dış şut denenecekti. Ya savunmadan dönen ikinci toplar değerlendirilecekti. Ya da Sneijder’in golünde olduğu gibi, bir anlık defans gafleti değerlendirilecekti.Sahada pozisyon zenginliği de yoktu. Bu koşullarda zaten de olamazdı. Çünkü iki takım da iyi kapanıyordu. Üstelik yüksek topla hücum etme zorunluluğu doğduğu için, savunmacılar o topları da fazla zorlanmadan uzaklaştırıyordu.57’de çok önemli bir pozisyon yakaladı Galatasaray. Drogba, Burak’ın verdiği topla ceza alanı dışında buluştu. Yerden vurdu. Buffon uzandı, çeldi. Dönen topa Burak dokunabilse, Galatasaray o heyecanlı bekleyişi 85’e dek taşımayacak, izleyenlerin de kurdeşen dökmesinin önü alınacaktı.Üç perdelik oyunun son bölümüne önde yoğun baskı uygulayarak giden Galatasaray’ın 70’lerde temposu biraz düşer gibi oldu. O sıralar Juventus öne çıkma fırsatı buldu. Muslera’nın iyi yer tutmasıyla ufak bir tehlike atlatıldı. Juventus, hücumda bunun dışında önemli bir etkinliği sağlayamadı.Ve 85’te Sneijder’in golü gelince, yalnızca tribünler değil, ülkenin büyük bölümü havalandı. Evet Galatasaray yoluna devam ediyordu. Gerçi en az puan toplayan ikincilerden biriydi. Ama olması gereken yerdeydi.Bu mücadele, bu hırs, bu inanç ve bu galibiyet gerçekten alkışı hak etti. Galatasaray, Şampiyonlar Ligi’ndeki yolculuğuna bu kez de son maçta devam etti. Ama yönetim, o zemini bir türlü düzeltemeyen, takımını bir bataklıkta savaşmaya mecbur kılan bu yönetim, bu sezon da sınıfta kaldı.