Prof. Dr. Ian Almond A.B.D Georgia State University’de çalışan genç ve değerli bir akademisyen.Geçen yıl mayıs ayında Başbakanlık Kamu Diplomasisi Kurumu’nun düzenlediği ‘Bir Fikir Olarak Avrupa’ ana başlıklı konferanslar dizisinin konuk konuşmacısı olarak İstanbul’a geldiğinde Başbakanlık Kamu Diplomasisi Kurumu’nda görevli eski ve sevgili öğrencim Ahmet Demirhan aracılığıyla tanışmış, bir sabah kahvaltısında birlikte olmuştuk.Prof. Almond, bir yapısökümcü[deconstructionist]. ‘Bir Fikir Olarak Avrupa’ konferansına sunduğu tebliğin konusu ‘Avrupa’yı Yapısöküme Uğratmanın Beş Yolu’ [‘Five Ways of Deconstructying Europe’] idi. Doktora çalışmasının Hıristiyan mistisizmi olduğunu; bir ara Boğaziçi Üniversitesi’nde dersler verirken tasavvufla ilgilendiğini biliyoruz.;-bu ilginin sonucunda, İbn Arabî ile Jacques Derrida’yı karşılaştırdığı ‘Sufism and Deconstruction’ [‘Tasavvuf ve Yapısöküm’] adlı kitabını da!Almond, son kitabı ‘Yeni Oryantalistler’ dolayısıyla Yusuf Genç’e verdiği röportajda, son derece önemli ve kışkırtıcı tespitlerde bulunuyor ve kitabını yazmaya Türkiye’de, Boğaziçi Üniversitesi’nde hocalık yaptığı yıllarda başladığını belirterek şöyle diyor: ‘O zamanlar Foucault’nun Avrupa üzerine yazdığı eserlere yoğunlaşmıştım; ancak bu eserlerde İslam dünyasına hiçbir atfın olmayışı bende fazlasıyla merak uyandırmıştı. Dünyanın önde gelen düşünürlerinden birinin eserlerindeki derinliği ve kapsamı göz önüne aldığınızda, bu durum bana ironik geldi. İşte o anda kitabı yazma fikri kafamda dank etti’. Michel Foucault, Slavoj Zizek ve Jean Baudrillard gibi ‘Türkiye’de popüler olan bazı isimleri “yeni oryantalistler” olarak niteleyen Almond, kitabının, Edward Said’in, ‘çağdaş yazar ve düşünürlerin Avrupa merkezli ve İslamofobik önyargılarına dair’ eleştirilerini devam ettirdiğini de bildiriyor ve dikkat edilsin, asıl sorulması gerekenin, ‘Zizek ve Baudrillard gibi düşünürlerin, fikirlerini ön plana çıkarırken Müslüman yazarlar ve İslamî inançlar hakkında ne kadar bilgi sahibi oldukları’ sorusu olduğuna işaret ediyor.Prof. Almond’un bu değerlendirmesi, Türk entelijensiyasına son derece önemli bir uyarıdır. Almond’un, sözünü ettiği Foucault, Zizek, Baudrillard gibi, gerçekten Avrupa’nın zihin tarihine büyük katkıları olan yazarların eserlerinin Türkiye’de idrak ediliş tarzına, dolaylı bir biçimde dikkati çektiğini düşünüyorum. Almond, Türk entelijensiyasına, muhtemelen şunu öneriyor: ‘Bu düşünürlerin eserlerini, kendi medeniyetiniz açısından da okumayı ihmal etmeyin! İslamî akılla değil, tam tersine seküler akılla, Foucault’yu, Zizek’i, Baudrillard’ı bir yapısöküme tâbî tutun! Onları, olumlayarak alıntılamak için değil, eleştirel bir yaklaşımla okuyun!’Şimdi bazıları Ian Almond için, ‘o kim oluyor da, bize akıl öğretiyor?’ diyebilirler: Benim ve galiba Ian Almond’un sözümüz onlara değil!Bu röportajında Prof. Ian Almond, Orhan Pamuk’tan da söz ediyor. Nobel Ödülü’nün, ‘siyasi unsurlar içermesinin kaçınılmaz’ olduğunu vurguladıktan sonra şöyle diyor: “Harold Pinter [2005 Nobel Edebiyat Ödülü] vak’asında olduğu gibi, Pamuk vak’asında da Mann, Proust, Dostoyevski okuyan haricî “Müslüman” bir yazarın liberal [yoksa ‘İsveçli’ mi demeliydim?] fanteziler kurmaktan hoşnut olduğunu düşünüyorum.”Ian Almond’un, Pamuk için ‘haricî “Müslüman” deyişi hiç de şaşırtıcı değil. Kendi tarihine ve medeniyetine ‘hariçten’ bakan [Türk ya da İsveçli?] bir kimliğin niteliği budur. Bir başka adı da, Oryantalist’tir;- ya da, ‘yeni oryantalist!’Falih Rıfkı’nın bir sözü vardır: ‘Haklı çıkmaktan bıktım!’.
Prof. Dr. Ian Almond A.B.D Georgia State University’de çalışan genç ve değerli bir akademisyen.Geçen yıl mayıs ayında Başbakanlık Kamu Diplomasisi Kurumu’nun düzenlediği ‘Bir Fikir Olarak Avrupa’ ana başlıklı konferanslar dizisinin konuk konuşmacısı olarak İstanbul’a geldiğinde Başbakanlık Kamu Diplomasisi Kurumu’nda görevli eski ve sevgili öğrencim Ahmet Demirhan aracılığıyla tanışmış, bir sabah kahvaltısında birlikte olmuştuk.Prof. Almond, bir yapısökümcü[deconstructionist]. ‘Bir Fikir Olarak Avrupa’ konferansına sunduğu tebliğin konusu ‘Avrupa’yı Yapısöküme Uğratmanın Beş Yolu’ [‘Five Ways of Deconstructying Europe’] idi. Doktora çalışmasının Hıristiyan mistisizmi olduğunu; bir ara Boğaziçi Üniversitesi’nde dersler verirken tasavvufla ilgilendiğini biliyoruz.;-bu ilginin sonucunda, İbn Arabî ile Jacques Derrida’yı karşılaştırdığı ‘Sufism and Deconstruction’ [‘Tasavvuf ve Yapısöküm’] adlı kitabını da!Almond, son kitabı ‘Yeni Oryantalistler’ dolayısıyla Yusuf Genç’e verdiği röportajda, son derece önemli ve kışkırtıcı tespitlerde bulunuyor ve kitabını yazmaya Türkiye’de, Boğaziçi Üniversitesi’nde hocalık yaptığı yıllarda başladığını belirterek şöyle diyor: ‘O zamanlar Foucault’nun Avrupa üzerine yazdığı eserlere yoğunlaşmıştım; ancak bu eserlerde İslam dünyasına hiçbir atfın olmayışı bende fazlasıyla merak uyandırmıştı. Dünyanın önde gelen düşünürlerinden birinin eserlerindeki derinliği ve kapsamı göz önüne aldığınızda, bu durum bana ironik geldi. İşte o anda kitabı yazma fikri kafamda dank etti’. Michel Foucault, Slavoj Zizek ve Jean Baudrillard gibi ‘Türkiye’de popüler olan bazı isimleri “yeni oryantalistler” olarak niteleyen Almond, kitabının, Edward Said’in, ‘çağdaş yazar ve düşünürlerin Avrupa merkezli ve İslamofobik önyargılarına dair’ eleştirilerini devam ettirdiğini de bildiriyor ve dikkat edilsin, asıl sorulması gerekenin, ‘Zizek ve Baudrillard gibi düşünürlerin, fikirlerini ön plana çıkarırken Müslüman yazarlar ve İslamî inançlar hakkında ne kadar bilgi sahibi oldukları’ sorusu olduğuna işaret ediyor.Prof. Almond’un bu değerlendirmesi, Türk entelijensiyasına son derece önemli bir uyarıdır. Almond’un, sözünü ettiği Foucault, Zizek, Baudrillard gibi, gerçekten Avrupa’nın zihin tarihine büyük katkıları olan yazarların eserlerinin Türkiye’de idrak ediliş tarzına, dolaylı bir biçimde dikkati çektiğini düşünüyorum. Almond, Türk entelijensiyasına, muhtemelen şunu öneriyor: ‘Bu düşünürlerin eserlerini, kendi medeniyetiniz açısından da okumayı ihmal etmeyin! İslamî akılla değil, tam tersine seküler akılla, Foucault’yu, Zizek’i, Baudrillard’ı bir yapısöküme tâbî tutun! Onları, olumlayarak alıntılamak için değil, eleştirel bir yaklaşımla okuyun!’Şimdi bazıları Ian Almond için, ‘o kim oluyor da, bize akıl öğretiyor?’ diyebilirler: Benim ve galiba Ian Almond’un sözümüz onlara değil!Bu röportajında Prof. Ian Almond, Orhan Pamuk’tan da söz ediyor. Nobel Ödülü’nün, ‘siyasi unsurlar içermesinin kaçınılmaz’ olduğunu vurguladıktan sonra şöyle diyor: “Harold Pinter [2005 Nobel Edebiyat Ödülü] vak’asında olduğu gibi, Pamuk vak’asında da Mann, Proust, Dostoyevski okuyan haricî “Müslüman” bir yazarın liberal [yoksa ‘İsveçli’ mi demeliydim?] fanteziler kurmaktan hoşnut olduğunu düşünüyorum.”Ian Almond’un, Pamuk için ‘haricî “Müslüman” deyişi hiç de şaşırtıcı değil. Kendi tarihine ve medeniyetine ‘hariçten’ bakan [Türk ya da İsveçli?] bir kimliğin niteliği budur. Bir başka adı da, Oryantalist’tir;- ya da, ‘yeni oryantalist!’Falih Rıfkı’nın bir sözü vardır: ‘Haklı çıkmaktan bıktım!’.