Bazılarının haksız tarizlerine karşı bizim de bildiklerimizi yazmak boynumuzun borcu oluyor.Muhterem Fethullah Gülen Hocaefendi, bir tasavvuf havasının estiği feyizli bir ortamda dünyaya geldi. Daha çocukluğunda Muhammed Lütfü Hazretleri’nin sohbetlerinde bulundu. Alvarlı Efe Hazretleri olarak da bilinen bu mübarek zatın şiirleri dilimizde bir edebiyat şaheserleridir.1966’da İzmir’e geldiğinde, üzerinde temiz ve duru tasavvufi yaşayışın izleri ve güzellikleri hep görülüyordu. Arkadaşımız Mehmet Binici ile ikimizi, o zaman misafireten İzmir’e gelmiş olan Sami Efendi Hazretleri’nin sohbetine götürdü ve hep beraber o mübarek zatın elini öptük. Kestanepazarı ve İzmir İmam-Hatip ve İlahiyat çevresi çok iyi bilir ki, hemşehrim Mehmet Binici, çok kabiliyetli bir öğrenci idi. Yaz tatilinde iki ayda hafız olmuş ve o sene Ramazan’ın başında hatimle teravih kıldırmaya başlamıştı. Bu işin içinde olanlar bilir ki, böyle bir şey ender-i nadirattandır. Daha lise birde iken İslam Dergisi’nin Arapça tercüme yarışmasında Hocamız İzmir Müftüsü üçüncü gelirken, Mehmet Binici ikinci gelmişti. Yani hepimizin göz bebeği idi. İzmir’de liseler arası münazaralarda başı çekendi. Hocaefendi de kendisine çok değer verirdi. İşte bu kıymetli öğrencisini alıp götürmüş, Sami Efendi Hazretleri’nin manevi atmosferine ısmarlamıştı.Sonraki yıllarda mübarek bayramlarda mutlaka tasavvuf büyüklerine hizmetlerini, konumlarını takdir, tebcil eden mektuplar, tebrikler gönderirdi. Bizzat bayramlarda ve başka zamanlarda arkadaşlarımızı da yanına alarak onların ziyaretlerine giderdi. Bunlara bütün arkadaşlarımız da şahittir. Onlardan bahsederken mutlaka isimlerinin başlarına ve sonlarına “Hazretleri” gibi saygı ve sevgi ifadelerini ilave ederdi ve halen etmektedir. Hem böylece bizlere de örnek olmaktadır. Kendi sohbetlerinde defalarca dualarında onların da isimlerini saydığını anlatırken hepsinin ismini teker teker telaffuz edişine hayretle şahit olmuşumdur. Çünkü onların yerine yirmiden fazla evladı olsa, onları öyle sırayla sayamaz. Ama Hocaefendi, öyle bir sıralıyor ki, insan şaşırıyor ve anlıyor ki, namazlarında her gün saydığı için bu kadar seri ve düzgün telaffuz ediyor.Ayrıca Hocaefendi, Gümüşhanevi Hazretleri’nin bütün tarikat ve tasavvuf büyüklerinin evrad ve ezkarlarını derlediği Mecmüatü’l Ahzâb eserini esas alarak, o esrarlı ve feyizli duaları ve zikirleri “El-Kulûbu’d-Dâria” isimli kitapta topladı. Bunların gerçekten ihyasında çok büyük hizmet etti. Bunlar her gün okunuyor.Kalbin Zümrüt Tepeleri isimli eserleri ise tasavvuf hakkında yazılmış bir şaheser ve bir başucu kitabıdır. Çevresindeki arkadaşlarımızın çocuklarına ve torunlarına, kendi en yakın akrabalarına ülkemizin tasavvuf önderlerinin isimlerini vermektedir. Daha yeni, ben kendim, inşallah doğması yakın olan bir torunum için kendisinden isim istedim. Muhammed Bahâüddin Nakşıbendi ismini verdi. Bunları niye mi yazıyorum? Maalesef haksız tarizlere ve iftiralara karşı, bildiklerim bende kalmasın ve müminler su-i zanna düşmesinler diye…a.aymaz@zaman.com.tr
Bazılarının haksız tarizlerine karşı bizim de bildiklerimizi yazmak boynumuzun borcu oluyor.Muhterem Fethullah Gülen Hocaefendi, bir tasavvuf havasının estiği feyizli bir ortamda dünyaya geldi. Daha çocukluğunda Muhammed Lütfü Hazretleri’nin sohbetlerinde bulundu. Alvarlı Efe Hazretleri olarak da bilinen bu mübarek zatın şiirleri dilimizde bir edebiyat şaheserleridir.1966’da İzmir’e geldiğinde, üzerinde temiz ve duru tasavvufi yaşayışın izleri ve güzellikleri hep görülüyordu. Arkadaşımız Mehmet Binici ile ikimizi, o zaman misafireten İzmir’e gelmiş olan Sami Efendi Hazretleri’nin sohbetine götürdü ve hep beraber o mübarek zatın elini öptük. Kestanepazarı ve İzmir İmam-Hatip ve İlahiyat çevresi çok iyi bilir ki, hemşehrim Mehmet Binici, çok kabiliyetli bir öğrenci idi. Yaz tatilinde iki ayda hafız olmuş ve o sene Ramazan’ın başında hatimle teravih kıldırmaya başlamıştı. Bu işin içinde olanlar bilir ki, böyle bir şey ender-i nadirattandır. Daha lise birde iken İslam Dergisi’nin Arapça tercüme yarışmasında Hocamız İzmir Müftüsü üçüncü gelirken, Mehmet Binici ikinci gelmişti. Yani hepimizin göz bebeği idi. İzmir’de liseler arası münazaralarda başı çekendi. Hocaefendi de kendisine çok değer verirdi. İşte bu kıymetli öğrencisini alıp götürmüş, Sami Efendi Hazretleri’nin manevi atmosferine ısmarlamıştı.Sonraki yıllarda mübarek bayramlarda mutlaka tasavvuf büyüklerine hizmetlerini, konumlarını takdir, tebcil eden mektuplar, tebrikler gönderirdi. Bizzat bayramlarda ve başka zamanlarda arkadaşlarımızı da yanına alarak onların ziyaretlerine giderdi. Bunlara bütün arkadaşlarımız da şahittir. Onlardan bahsederken mutlaka isimlerinin başlarına ve sonlarına “Hazretleri” gibi saygı ve sevgi ifadelerini ilave ederdi ve halen etmektedir. Hem böylece bizlere de örnek olmaktadır. Kendi sohbetlerinde defalarca dualarında onların da isimlerini saydığını anlatırken hepsinin ismini teker teker telaffuz edişine hayretle şahit olmuşumdur. Çünkü onların yerine yirmiden fazla evladı olsa, onları öyle sırayla sayamaz. Ama Hocaefendi, öyle bir sıralıyor ki, insan şaşırıyor ve anlıyor ki, namazlarında her gün saydığı için bu kadar seri ve düzgün telaffuz ediyor.Ayrıca Hocaefendi, Gümüşhanevi Hazretleri’nin bütün tarikat ve tasavvuf büyüklerinin evrad ve ezkarlarını derlediği Mecmüatü’l Ahzâb eserini esas alarak, o esrarlı ve feyizli duaları ve zikirleri “El-Kulûbu’d-Dâria” isimli kitapta topladı. Bunların gerçekten ihyasında çok büyük hizmet etti. Bunlar her gün okunuyor.Kalbin Zümrüt Tepeleri isimli eserleri ise tasavvuf hakkında yazılmış bir şaheser ve bir başucu kitabıdır. Çevresindeki arkadaşlarımızın çocuklarına ve torunlarına, kendi en yakın akrabalarına ülkemizin tasavvuf önderlerinin isimlerini vermektedir. Daha yeni, ben kendim, inşallah doğması yakın olan bir torunum için kendisinden isim istedim. Muhammed Bahâüddin Nakşıbendi ismini verdi. Bunları niye mi yazıyorum? Maalesef haksız tarizlere ve iftiralara karşı, bildiklerim bende kalmasın ve müminler su-i zanna düşmesinler diye…a.aymaz@zaman.com.tr