Yüreğimizi ağzımıza getiren olaylardan gereken dersler çıkartılmalı. Son dersim geçen salı günü idi.Öğrencilerime dedim ki; mesleğiniz ekonomi, işletme ya da siyaset bilimi olabilir. Ama toplum bilimlerinden azami yararlanmak gerekir. 28 Şubat’ın 1.000 yıl süreceğini iddia edenlere, ‘sosyoloji bilmiyorsunuz, bir kasırga geliyor ve sizi yutacak, kaçacak yer bulamayacaksınız.’ demiştim. Aynen öyle oldu.Bu hükümet için de şöyle dedim: İktidarın güçlü olması ‘ben ne dersem öyle olur, siz anlamazsınız’ yaklaşımını meşru kılmaz. Halk ‘ne istersen, nasıl istersen öyle yap’ diye iktidara getirmedi. ‘Benim istediklerimi yap, senin istediklerini de danış’ diye getirdi. Toplumda bir iktidar yorgunluğu görüyorum. Bunu okuyamıyorlar. Bir gecede öyle işler olur ki, herkes şaşar! Bu ifadeleri kullandığım salı günü ortalık süt limandı, çarşamba işler değişti. Benim açımdan ilke şudur: ‘Gücün zirvesinde iken karıncaların ve kelebeklerin çığlığını kim duyarsa, Sultan Süleyman odur.’ Taksim olaylarında hırsızın hiç mi suçu yok? Konu aslında ne ağaç, ne de park. Konu toplumun hassasiyetleri karşısında, Zeytinburnu kulelerinden Ulucami TOKİ işgaline kadar birçok konuda sergilenen dayatmacı ve duyarsız lisandır. ‘Bunlar zaten bahane arıyordu’ lafı artık geçersizdir. Neden veriyorsun?Taksim’in yayalaştırılmasını, CHP faşizminin yıktığı tarihi binanın ihyasını, uygun yerde ihtiyaç olan bir caminin yapılmasını bu toplum anlayabiliyor. Ama çevredeki son yeşil ve bedava kamusal alanın illa da bir sermaye grubuna otel ya da AVM olarak verilip, kamusal bir alanın kaşla göz arasında, ‘parayı veren, düdüğü çalar’ şeklinde peşkeş çekilmesi toplumun onayladığı bir karar değil. Hükümet, onayladığımız kısımları pazarlarken, onaylamadığımız kısımları da güya çaktırmadan buna yama yapıp, irademizi istismar ediyor. Bu, hükümetin genel bir politikasına döndü.Bir şey daha; IMF gitti, ancak modeli kaldı. Tam iki senedir uyarıyorum: ‘Bu kadar sermaye yanlısı görüntü, kuralların kişilere göre uygulanmış olması toplumda tükenmişlik, yabancılaşma, sahipsizlik hissi uyandırıyor.’ Özeleştirmeler özel tekele ve zulme dönüyor. Keza katalogdan, uzaktan, kapıdan satış derken tolum inim inim inliyor. Yine ilgili bakan ‘sumenin altında unuttuğu için’ Türkiye 1,5 milyar Çin’den sonra dünyada en çok iş kazası veren ülke. Emekçimiz çok daha uzun çalışıp, OECD’nin yarısı kadar bile kazanamıyor. Liste uzayıp gidiyor. Sermaye ile savaşmak istersen toplumu arkana alacaksın. ‘Benimkini de araya sokayım’ yaklaşımı ise hiç olmaz.Büyüyen olaylarla ilgili olarak ‘kimin niyeti nedir?’ diye senaryo kurarsak gerçeği sektiririz. Genel kabul gören bir talebin yerine getirilmesi için, ‘ağacıma dokunma’ sembolü ile yapılan ve başlangıçta çok az kişinin katıldığı barışçıl eyleme hükümetin reva gördüğü ve bizi dünyaya rezil eden, olaylara katılmamış milyonların vicdanını da kanatan ve tahrik eden tavırlar işi kopma noktasına getirdi. Tarih ve ecdat istismarı böyle bir şey olsa gerek. AVM ve otel de atalara soruldu mu bari? Rüyada ak saçlı bir dede mi istedi bunu? Yargı çok geç de olsa son dakikada ‘köprüden önce son çıkış’ için altın tepside bir fırsat sundu. Bunu değerlendirmek yerine fırça atıp kararda diretiyorlar. Ne yani, kuvvetler ayrılığını, kuvvetler birliğinde başkana mı devredelim?Dersler şunlar: Türkiye’nin demokratik bir anayasaya ihtiyacı varken darbe anayasasını daha da geri götüren arayışlara girilmesin. Ergenekon’u bitirmedik, devam etsin. Kendi egemenlik alanımızı değil adaleti ve kucaklayıcılığı büyütelim. Birlikte yürüdüğümüz paydaşların ‘kullanım süresi doldu’ diyerek geriye atmayalım. Toplumu sandıktan sandığa hatırlamayalım.Umarım yanlış hesap Taksim’den dönmüş olsun.
Yüreğimizi ağzımıza getiren olaylardan gereken dersler çıkartılmalı. Son dersim geçen salı günü idi.Öğrencilerime dedim ki; mesleğiniz ekonomi, işletme ya da siyaset bilimi olabilir. Ama toplum bilimlerinden azami yararlanmak gerekir. 28 Şubat’ın 1.000 yıl süreceğini iddia edenlere, ‘sosyoloji bilmiyorsunuz, bir kasırga geliyor ve sizi yutacak, kaçacak yer bulamayacaksınız.’ demiştim. Aynen öyle oldu.Bu hükümet için de şöyle dedim: İktidarın güçlü olması ‘ben ne dersem öyle olur, siz anlamazsınız’ yaklaşımını meşru kılmaz. Halk ‘ne istersen, nasıl istersen öyle yap’ diye iktidara getirmedi. ‘Benim istediklerimi yap, senin istediklerini de danış’ diye getirdi. Toplumda bir iktidar yorgunluğu görüyorum. Bunu okuyamıyorlar. Bir gecede öyle işler olur ki, herkes şaşar! Bu ifadeleri kullandığım salı günü ortalık süt limandı, çarşamba işler değişti. Benim açımdan ilke şudur: ‘Gücün zirvesinde iken karıncaların ve kelebeklerin çığlığını kim duyarsa, Sultan Süleyman odur.’ Taksim olaylarında hırsızın hiç mi suçu yok? Konu aslında ne ağaç, ne de park. Konu toplumun hassasiyetleri karşısında, Zeytinburnu kulelerinden Ulucami TOKİ işgaline kadar birçok konuda sergilenen dayatmacı ve duyarsız lisandır. ‘Bunlar zaten bahane arıyordu’ lafı artık geçersizdir. Neden veriyorsun?Taksim’in yayalaştırılmasını, CHP faşizminin yıktığı tarihi binanın ihyasını, uygun yerde ihtiyaç olan bir caminin yapılmasını bu toplum anlayabiliyor. Ama çevredeki son yeşil ve bedava kamusal alanın illa da bir sermaye grubuna otel ya da AVM olarak verilip, kamusal bir alanın kaşla göz arasında, ‘parayı veren, düdüğü çalar’ şeklinde peşkeş çekilmesi toplumun onayladığı bir karar değil. Hükümet, onayladığımız kısımları pazarlarken, onaylamadığımız kısımları da güya çaktırmadan buna yama yapıp, irademizi istismar ediyor. Bu, hükümetin genel bir politikasına döndü.Bir şey daha; IMF gitti, ancak modeli kaldı. Tam iki senedir uyarıyorum: ‘Bu kadar sermaye yanlısı görüntü, kuralların kişilere göre uygulanmış olması toplumda tükenmişlik, yabancılaşma, sahipsizlik hissi uyandırıyor.’ Özeleştirmeler özel tekele ve zulme dönüyor. Keza katalogdan, uzaktan, kapıdan satış derken tolum inim inim inliyor. Yine ilgili bakan ‘sumenin altında unuttuğu için’ Türkiye 1,5 milyar Çin’den sonra dünyada en çok iş kazası veren ülke. Emekçimiz çok daha uzun çalışıp, OECD’nin yarısı kadar bile kazanamıyor. Liste uzayıp gidiyor. Sermaye ile savaşmak istersen toplumu arkana alacaksın. ‘Benimkini de araya sokayım’ yaklaşımı ise hiç olmaz.Büyüyen olaylarla ilgili olarak ‘kimin niyeti nedir?’ diye senaryo kurarsak gerçeği sektiririz. Genel kabul gören bir talebin yerine getirilmesi için, ‘ağacıma dokunma’ sembolü ile yapılan ve başlangıçta çok az kişinin katıldığı barışçıl eyleme hükümetin reva gördüğü ve bizi dünyaya rezil eden, olaylara katılmamış milyonların vicdanını da kanatan ve tahrik eden tavırlar işi kopma noktasına getirdi. Tarih ve ecdat istismarı böyle bir şey olsa gerek. AVM ve otel de atalara soruldu mu bari? Rüyada ak saçlı bir dede mi istedi bunu? Yargı çok geç de olsa son dakikada ‘köprüden önce son çıkış’ için altın tepside bir fırsat sundu. Bunu değerlendirmek yerine fırça atıp kararda diretiyorlar. Ne yani, kuvvetler ayrılığını, kuvvetler birliğinde başkana mı devredelim?Dersler şunlar: Türkiye’nin demokratik bir anayasaya ihtiyacı varken darbe anayasasını daha da geri götüren arayışlara girilmesin. Ergenekon’u bitirmedik, devam etsin. Kendi egemenlik alanımızı değil adaleti ve kucaklayıcılığı büyütelim. Birlikte yürüdüğümüz paydaşların ‘kullanım süresi doldu’ diyerek geriye atmayalım. Toplumu sandıktan sandığa hatırlamayalım.Umarım yanlış hesap Taksim’den dönmüş olsun.