Finalin üç maçını kazanıp şampiyonluğu avucunun içine alan Cim Bom bu karşılaşma öncesinde şöyle bir ikilemle karşı karşıyaydı: İşi burada noktalamak mı, yoksa cumartesi Abdi İpekçi’de on bini aşkın taraftarla şampiyonluk coşkusunu paylaşmak mı?Maçın başında 3 dakika 12 saniye sayı atamayıp mola almak zorunda kalan Galatasaray bu haliyle pek de kazanmaya hazır görünmedi. Üstelik bu durum üç periyot boyunca sürdü. İlk çeyreğin sonundaki 10, devre bitimindeki 14 sayılık evsahibi üstünlüğü sanki iki gün önceki maçın tekrarıydı. Sarı Kırmızılı takımda sadece Gordon ayakta duruyor, ötekiler de ‘aktif dinlenme’ durumunda görünüyorlardı.Elbette ki Banvit’in hakkını yememek gerekir. Rakiplerinin bu halinden yararlanmayı iyi bildiler. Başabaş giden ilk çeyreğin sonunda buldukları üç tane 3’lük maçın kaderini belirledi demek yanlış olmaz. Çünkü bunların girmesinden doğan sayı farkının yanında sonrakilerin de yağmura dönmesini sağlayan moral önemliydi.Üçüncü periyotta da durum değişmedi. Tersine fark biraz daha büyüdü. Davi’le birlikte Lucas ve Simmons kritik anlarda çok önemli işler yaptı. Stimac ve İzzet de beklenen katkıyı verdi. 18 sayıya çıkan farkın altından kalkabilmek de imkansız gibi görünmeye başladı.İşte burada Sarı Kırmızılı takımın, yıldızlarıyla birlikte sahneye çıktığını gördük. Karşılaşmanın başından beri en etkili adam durumundaki Gordon’un 34 sayısı, kariyer değilse de sezon rekoruydu. Ona Arroyo, Ersin Dağlı ve Cenk Akyol’un katılmasıyla müthiş bir final periyodu oynandı. Cim Bom 18 sayılık farkı eritip maçı kazanma noktasına geldi ama onu beceremedi. Bunda önceki maçlarda rakibini 60-70’li sayılarda tutmayı becerirken bu kez yaşadığı savunma dağınıklığı temel etkendi. Ayrıca yukarıda adı anılanların dışındaki önemli oyuncularının katkısı inanılmaz derecede düşük kaldı.Yenilmek hiçbir durumda istenecek birşey değil. Hele 25 maçlık bir rekorun noktalanması bir başka üzücü durum. Ama bu final dediğiniz şey de peşpeşe dört maçı kazanıp rakibinizi silip süpürmek değildir. Banvit’in de aradaki güç farkına karşın ortaya koyduğu mücadele finali güzelleştiriyor, buna saygı duymalıyız.
Finalin üç maçını kazanıp şampiyonluğu avucunun içine alan Cim Bom bu karşılaşma öncesinde şöyle bir ikilemle karşı karşıyaydı: İşi burada noktalamak mı, yoksa cumartesi Abdi İpekçi’de on bini aşkın taraftarla şampiyonluk coşkusunu paylaşmak mı?Maçın başında 3 dakika 12 saniye sayı atamayıp mola almak zorunda kalan Galatasaray bu haliyle pek de kazanmaya hazır görünmedi. Üstelik bu durum üç periyot boyunca sürdü. İlk çeyreğin sonundaki 10, devre bitimindeki 14 sayılık evsahibi üstünlüğü sanki iki gün önceki maçın tekrarıydı. Sarı Kırmızılı takımda sadece Gordon ayakta duruyor, ötekiler de ‘aktif dinlenme’ durumunda görünüyorlardı.Elbette ki Banvit’in hakkını yememek gerekir. Rakiplerinin bu halinden yararlanmayı iyi bildiler. Başabaş giden ilk çeyreğin sonunda buldukları üç tane 3’lük maçın kaderini belirledi demek yanlış olmaz. Çünkü bunların girmesinden doğan sayı farkının yanında sonrakilerin de yağmura dönmesini sağlayan moral önemliydi.Üçüncü periyotta da durum değişmedi. Tersine fark biraz daha büyüdü. Davi’le birlikte Lucas ve Simmons kritik anlarda çok önemli işler yaptı. Stimac ve İzzet de beklenen katkıyı verdi. 18 sayıya çıkan farkın altından kalkabilmek de imkansız gibi görünmeye başladı.İşte burada Sarı Kırmızılı takımın, yıldızlarıyla birlikte sahneye çıktığını gördük. Karşılaşmanın başından beri en etkili adam durumundaki Gordon’un 34 sayısı, kariyer değilse de sezon rekoruydu. Ona Arroyo, Ersin Dağlı ve Cenk Akyol’un katılmasıyla müthiş bir final periyodu oynandı. Cim Bom 18 sayılık farkı eritip maçı kazanma noktasına geldi ama onu beceremedi. Bunda önceki maçlarda rakibini 60-70’li sayılarda tutmayı becerirken bu kez yaşadığı savunma dağınıklığı temel etkendi. Ayrıca yukarıda adı anılanların dışındaki önemli oyuncularının katkısı inanılmaz derecede düşük kaldı.Yenilmek hiçbir durumda istenecek birşey değil. Hele 25 maçlık bir rekorun noktalanması bir başka üzücü durum. Ama bu final dediğiniz şey de peşpeşe dört maçı kazanıp rakibinizi silip süpürmek değildir. Banvit’in de aradaki güç farkına karşın ortaya koyduğu mücadele finali güzelleştiriyor, buna saygı duymalıyız.