AP mahreçli foto 11 günlük orangutan Rizky’nin şahsında Endonezya’da nesli tükenmekte olan türlere dikkat çekiyor.Yüzündeki acıyı görünce kendimi bebek orangutan gibi hissettim resmen ve dedim ki:Bana süt veriyorsun, sağol da, bu süt vatan hasretini giderir miNerede benim ormanım, birazı kesildi birazı yandı diyorlarDoğruysa ben şimdiHangi ağaca tırmanacağımHemşire minnettarım sanaVitamin de koymuşsun bu süteAma boğazımdan geçmiyor işteSöyle öldü mü anam babam kardeşlerimSusuyorsun anladımBari şu sorumu cevaplaOrman arkadaşlarımaKaybolmadan önce vereceğinBaşka biberonun var mıBen bu sütü alayım tamamPeki azgın avcılar ne olacakSen ağzıma biberon uzatırkenO silahları kimler çekip alacakHemşire ben sana da üzülüyorumBenim neslim gidince buralardanSıra insana gelecek biliyor musunGeliyor yani, geldi bile belki deBana gösterdiğin merhametDilerim kurtarır seniFakat biz gidince ineklerle koyunlar da gidecekOrmanlarla birlikte meralar daNereden bulacaksın o vakitBiberona koyacak sütü...HEPİMİZ MATADORUZİspanyol boğa güreşçisi Ruben Pinar’ın yüz ifadesine bir bakın hele. Hak edilmemiş bir öfkenin maskesiyle nasıl da gurur duyuyor kendisiyle!Matador... Kendi kızdırdığı boğayı sırf kızdığı için öldüren adam. Boğa sakin kalabilse matadorun işi o kadar kolay olmayacak. Duran bir boğayı öldürmek yakışık almayacağından değil, kansızlık zevk vermeyeceğinden. Adı, sıfatı ve fiili farklı olsa da başka arenalarda, meydanlarda tribünleri ölümcül bir heyecana boğan insanlar, Ruben’in çehresinde kendilerini görürler mi acaba? İster şişleyerek, gazlayarak ister aşağılayarak, küfürle eğer birini kışkırtıyorsam, sinir uçlarına basıyorsam, kulağını çekiyor, burnunu sıkıyorsam kısacası nefsini dürtüyorsam, ben de bir matadorum diyebilirler mi?Resme dönelim; boğa da sanki şöyle diyor, erkeksen şişlenmemiş halimle güreş be adam!Ne yazık, boğalar sövene dilsiz, dövene elsiz olamazlar. Matador yerine boğa rolünü üstlenen insanların böyle bir şansı var ama. Ölümden kaçamasalar da matadorlara öfkelenme lezzetini tattırmayabilirler.KUDRET KAMERASI“Kendi ölüm anını çekti” başlığıyla “Rusya’nın Lipetsk şehrinde bir binanın yıkım anını cep telefonuna çeken Yevgeni Titov, tuğlaların kafasına gelmesi sonucu talihsiz bir şekilde hayatını kaybetti” diye özetlenebilecek haberi okunuz mu? Okuduysanız ne düşündünüz, ne hissettiniz? Ben dedim ki kendi kendime, iyi ama gözlerimiz her an başkalarının ölümüyle birlikte kendi ölümlerimizi de çeker zaten. An dediğimiz şey, doğar doğmaz ölen bir şey olduğundan, parlayışını fotoğrafladığımızı sanırken aslında sönüşünü belgeleriz hayatın. Aynı an bir kez daha tecelli etmeyeceğine göre bizim seyrettiğimiz hayat maskesi takmış ölümdür. Albümlere kendi cesetlerimizin resimlerini koyar, fotogalerilerde sevdiklerimizle sevmediklerimizin yaşayan cesetlerine bakarız... Çektiğimiz fotoların çoğu da zihnimizde kayıtlıdır, ne kağıda basılabilir, ne de dijital ortama aktarılabilir.Yevgeni’nin başına gelen, bize son anını bırakmak giderken. Belki gözleri, tamamen kapanmadan önce başka son anların da tanığı olmuştur, bilmiyoruz. İlkinden en sonuncusuna herşeyi kaydeden Kudret kamerasına sormak lazım. Vaat edilen o büyük gün geldiğinde bir sırlı perdeye yansıyacak bütün anlarımız. Yevgeni kendi filmini, biz kendi filmimizi izleyeceğiz. Acaba gördüklerimizi beğenecek miyiz?ALTINDAN NEHİR AKMAYAN KÖPRÜLERGeçtiğimiz ay CHA muhabiri Kadri Kılıç tarafından çekildi bu fotoğraf. Edirne’nin bereketli topraklarına hayat kaynağı olan Meriç’te suların çekildiğini, nehir yatağını kumların kapladığını gösteriyor ve bize su insandır dedirtip kanunda yazılı olmayan suçlarımızı düşündürtüyor.Yağmur bir nehri beslemiyorsa, belki de sevmeyi bilmediğimizdendir. Nehrin suyunu fazla coşkun, sesi fazla çıkıyor diye susturmak istemişizdir kesin. Benim istediğim balıklar yaşasın, diğerleri ölsün demişizdir. Sadece şu renkli, şu tonajlı gemilerin geçmesine izin vermişizdir. O zaman da küsüp çekilmiştir sular, buharlaşmıştır hayat saçan damarlar.Suyunu yitirmiş nehirler kadar üstündeki köprüler pek hüzünlüdür. Su giderken yanında köprüyü de götürür çünkü. Altında nehir akmıyorsa kurduğumuz köprülere en büyük padişahların adını versek neye yarar? Birleşecek iki kıyı kalmaz ki ve artık kimse uzakları merak etmez ki.O yüzden bize su gibi engeller gerekir, tanış olalım da anlayalım birbirimizi diye. Hadi ağlayalım, kumla kaplı nehir yataklarının başında. Gözyaşlarımızla nehre can verelim. Belki o zaman, bulutlar sever bizi, nazlanmadan bırakırlar yüklerini...
AP mahreçli foto 11 günlük orangutan Rizky’nin şahsında Endonezya’da nesli tükenmekte olan türlere dikkat çekiyor.Yüzündeki acıyı görünce kendimi bebek orangutan gibi hissettim resmen ve dedim ki:Bana süt veriyorsun, sağol da, bu süt vatan hasretini giderir miNerede benim ormanım, birazı kesildi birazı yandı diyorlarDoğruysa ben şimdiHangi ağaca tırmanacağımHemşire minnettarım sanaVitamin de koymuşsun bu süteAma boğazımdan geçmiyor işteSöyle öldü mü anam babam kardeşlerimSusuyorsun anladımBari şu sorumu cevaplaOrman arkadaşlarımaKaybolmadan önce vereceğinBaşka biberonun var mıBen bu sütü alayım tamamPeki azgın avcılar ne olacakSen ağzıma biberon uzatırkenO silahları kimler çekip alacakHemşire ben sana da üzülüyorumBenim neslim gidince buralardanSıra insana gelecek biliyor musunGeliyor yani, geldi bile belki deBana gösterdiğin merhametDilerim kurtarır seniFakat biz gidince ineklerle koyunlar da gidecekOrmanlarla birlikte meralar daNereden bulacaksın o vakitBiberona koyacak sütü...HEPİMİZ MATADORUZİspanyol boğa güreşçisi Ruben Pinar’ın yüz ifadesine bir bakın hele. Hak edilmemiş bir öfkenin maskesiyle nasıl da gurur duyuyor kendisiyle!Matador... Kendi kızdırdığı boğayı sırf kızdığı için öldüren adam. Boğa sakin kalabilse matadorun işi o kadar kolay olmayacak. Duran bir boğayı öldürmek yakışık almayacağından değil, kansızlık zevk vermeyeceğinden. Adı, sıfatı ve fiili farklı olsa da başka arenalarda, meydanlarda tribünleri ölümcül bir heyecana boğan insanlar, Ruben’in çehresinde kendilerini görürler mi acaba? İster şişleyerek, gazlayarak ister aşağılayarak, küfürle eğer birini kışkırtıyorsam, sinir uçlarına basıyorsam, kulağını çekiyor, burnunu sıkıyorsam kısacası nefsini dürtüyorsam, ben de bir matadorum diyebilirler mi?Resme dönelim; boğa da sanki şöyle diyor, erkeksen şişlenmemiş halimle güreş be adam!Ne yazık, boğalar sövene dilsiz, dövene elsiz olamazlar. Matador yerine boğa rolünü üstlenen insanların böyle bir şansı var ama. Ölümden kaçamasalar da matadorlara öfkelenme lezzetini tattırmayabilirler.KUDRET KAMERASI“Kendi ölüm anını çekti” başlığıyla “Rusya’nın Lipetsk şehrinde bir binanın yıkım anını cep telefonuna çeken Yevgeni Titov, tuğlaların kafasına gelmesi sonucu talihsiz bir şekilde hayatını kaybetti” diye özetlenebilecek haberi okunuz mu? Okuduysanız ne düşündünüz, ne hissettiniz? Ben dedim ki kendi kendime, iyi ama gözlerimiz her an başkalarının ölümüyle birlikte kendi ölümlerimizi de çeker zaten. An dediğimiz şey, doğar doğmaz ölen bir şey olduğundan, parlayışını fotoğrafladığımızı sanırken aslında sönüşünü belgeleriz hayatın. Aynı an bir kez daha tecelli etmeyeceğine göre bizim seyrettiğimiz hayat maskesi takmış ölümdür. Albümlere kendi cesetlerimizin resimlerini koyar, fotogalerilerde sevdiklerimizle sevmediklerimizin yaşayan cesetlerine bakarız... Çektiğimiz fotoların çoğu da zihnimizde kayıtlıdır, ne kağıda basılabilir, ne de dijital ortama aktarılabilir.Yevgeni’nin başına gelen, bize son anını bırakmak giderken. Belki gözleri, tamamen kapanmadan önce başka son anların da tanığı olmuştur, bilmiyoruz. İlkinden en sonuncusuna herşeyi kaydeden Kudret kamerasına sormak lazım. Vaat edilen o büyük gün geldiğinde bir sırlı perdeye yansıyacak bütün anlarımız. Yevgeni kendi filmini, biz kendi filmimizi izleyeceğiz. Acaba gördüklerimizi beğenecek miyiz?ALTINDAN NEHİR AKMAYAN KÖPRÜLERGeçtiğimiz ay CHA muhabiri Kadri Kılıç tarafından çekildi bu fotoğraf. Edirne’nin bereketli topraklarına hayat kaynağı olan Meriç’te suların çekildiğini, nehir yatağını kumların kapladığını gösteriyor ve bize su insandır dedirtip kanunda yazılı olmayan suçlarımızı düşündürtüyor.Yağmur bir nehri beslemiyorsa, belki de sevmeyi bilmediğimizdendir. Nehrin suyunu fazla coşkun, sesi fazla çıkıyor diye susturmak istemişizdir kesin. Benim istediğim balıklar yaşasın, diğerleri ölsün demişizdir. Sadece şu renkli, şu tonajlı gemilerin geçmesine izin vermişizdir. O zaman da küsüp çekilmiştir sular, buharlaşmıştır hayat saçan damarlar.Suyunu yitirmiş nehirler kadar üstündeki köprüler pek hüzünlüdür. Su giderken yanında köprüyü de götürür çünkü. Altında nehir akmıyorsa kurduğumuz köprülere en büyük padişahların adını versek neye yarar? Birleşecek iki kıyı kalmaz ki ve artık kimse uzakları merak etmez ki.O yüzden bize su gibi engeller gerekir, tanış olalım da anlayalım birbirimizi diye. Hadi ağlayalım, kumla kaplı nehir yataklarının başında. Gözyaşlarımızla nehre can verelim. Belki o zaman, bulutlar sever bizi, nazlanmadan bırakırlar yüklerini...