Tarih, sabır küpü bir hakim olarak hükmünü geç de olsa mutlaka verecek. Tarihin çarkları geri döndürülemez. İnsanlık tecrübesi sadece yavaşlatıldığını, ama sonra geçen zamanı da telafi ederek daha hızlı dönmeye devam ettiğini anlatıyor.Mısır’da bir karşı devrim, gerici bir darbe yapıldı. Tasfiye edilen eski rejimin geri dönüşü, Mısır için sadece zaman ve kan kaybından ibaret. Bu kayıp zamanın içine, ağır bir zulüm altında yazılan on binlerce dram sıkışacak. Ve Mısır’da şekilsiz kitleler bir gün “ne istemediği”nin yetmediğini anlayıp, “ne istediği”ne karar verecekler. Türkiye’de sokağa dökülen kitleler de Mısır tecrübesine bakıp, hangi hataları yapmamaları gerektiğini öğrenecekler. Mısır ve Türkiye neredeyse bin yıldır ve özellikle son iki asırda zaman zaman iç içe geçen paralel bir tarih yaşadı. Olanlara hem bizim başımıza gelmiş bir felaket gibi üzüleceğiz hem de süratle dersler çıkartacağız. Demokrasi dersini başından tekrarlayalım. Demokrasi, “kim yönetmeli?” sorusuna çok basit bir cevap verir: Çoğunluk. Nedeni açık: Alternatifi olan azınlığın yönetmesine karşılık, çoğunluk yönetimi daha fazla insanı temsil ve bu yolla tatmin ettiği için. Ama demokrasinin çözdüğü asıl sorun bu değildir. Demokrasi bize, beğenmediğimiz, istemediğimiz iktidarı değiştirme yetkisi veren yegane rejimdir. “Demokrasi sandıktan ibaret değildir” sözü doğru bir söz; ama bu sözden sandığın olmadığı, yani çoğunluğun yönetmediği bir sistem çıkartmaya kalkanlar, artık demokrasiye veda etmiş demektir. Demokrasinin varlığından bahsedebileceğiniz asgari şart, çoğunluğun yönetmesidir. Çoğunluğun yönetimde olmadığı bir rejim azınlık diktasıdır.Siyaset biraz da hayal işi. Mısır’da askerî darbeyi, gizli, ama saklayamadıkları bir sevinçle yorumlayıp duyuranlar, yine de dikkatli davranmak zorundalar. Çünkü Türkiye, Mısır’daki darbeyi kendi tecrübesi ile takip ediyor. Dünyanın en korkak, rezil, hilekâr yaratıkları darbecilerdir. Elindeki silahla iktidarı gasp eden bir asker, ister istemez çevresine bir eşkıyanın huzursuzluğu ile bakar. Mısır’da darbecilerin bu huzursuzluğunu, General Sisi’nin yanına aldığı konu mankenlerinden anlıyoruz. Tek dayanak, Tahrir’de “Mursi gitsin” diyen kitleler. Çok kısa zaman sonra “askerler gitsin” demeye başlayacaklar. Demokrasi iktidarın hangi usulle gideceğini belirlemenin ötesinde, ayrıca “kim gelsin” sorusuna da cevap aradığı için darbe yeni bir iktidar mücadelesinin başlangıcı olacak. Demokrasiyi dışarıda bırakan her iktidar mücadelesi gibi Mısır, önümüzdeki günlerde ahlaksız bir iktidar mücadelesine sahne olacak. Kısa bir zamanda herkes Mursi’yi ve kaybettikleri demokrasinin sunduğu güvenceleri mumla arayacak. Mısır’ı takip ederken, bir karşı devrimin yapıldığını unutmayalım. Devrimler ile karşı-devrimlerin yegane ortak paydası, mevcut iktidarı yıkmak amacıyla bir araya gelen güçlere dayanmasıdır. Demokrasi, hukuk ve özgürlük gibi ileriye gidişi geri döndürmek ve iktidarı azınlığa teslim etmek için yapılana “karşı devrim” diyoruz. Bu karşı devrim bir halk ayaklanması ile değil, bir askerî darbe ile gerçekleşti. İşin içinde silahın, zorun yer aldığı hükümet değişikliğine “darbe” (coup d’Etat) demiyorsanız, siyaset anlayışınızda bir yerlerde darbecilik yer alıyor demektir. Hatırlayalım. Türkiye bu tartışmaları Ergenekon ve Balyoz davaları boyunca ve 28 Şubat’ın ipliği pazara çıktığında tüketti. Tekrar piyasaya çıkartanlar balık hafızalı olanlar. Mısır’da şu anda Ergenekon türü bir örgütün fazla mesai yaptığını, Balyoz benzeri bir planın uygulanması ile iktidarın adım adım ele geçirildiğini gelen bilgileri yorumlayarak, en iyi kavrayacak olan bizleriz. Darbe, Mısır dışında herkesin işine geldi. Suud monarşisi rahat bir nefes aldı; Esed kendini daha fazla güvende hissediyor. İsrail, uzun süre güvenliğini garantiye aldığını düşünüyor. Darbenin ne kadar derin bir ihanet olduğunu, Türkiye penceresinden yalın bir gözle takip ediyoruz.
Tarih, sabır küpü bir hakim olarak hükmünü geç de olsa mutlaka verecek. Tarihin çarkları geri döndürülemez. İnsanlık tecrübesi sadece yavaşlatıldığını, ama sonra geçen zamanı da telafi ederek daha hızlı dönmeye devam ettiğini anlatıyor.Mısır’da bir karşı devrim, gerici bir darbe yapıldı. Tasfiye edilen eski rejimin geri dönüşü, Mısır için sadece zaman ve kan kaybından ibaret. Bu kayıp zamanın içine, ağır bir zulüm altında yazılan on binlerce dram sıkışacak. Ve Mısır’da şekilsiz kitleler bir gün “ne istemediği”nin yetmediğini anlayıp, “ne istediği”ne karar verecekler. Türkiye’de sokağa dökülen kitleler de Mısır tecrübesine bakıp, hangi hataları yapmamaları gerektiğini öğrenecekler. Mısır ve Türkiye neredeyse bin yıldır ve özellikle son iki asırda zaman zaman iç içe geçen paralel bir tarih yaşadı. Olanlara hem bizim başımıza gelmiş bir felaket gibi üzüleceğiz hem de süratle dersler çıkartacağız. Demokrasi dersini başından tekrarlayalım. Demokrasi, “kim yönetmeli?” sorusuna çok basit bir cevap verir: Çoğunluk. Nedeni açık: Alternatifi olan azınlığın yönetmesine karşılık, çoğunluk yönetimi daha fazla insanı temsil ve bu yolla tatmin ettiği için. Ama demokrasinin çözdüğü asıl sorun bu değildir. Demokrasi bize, beğenmediğimiz, istemediğimiz iktidarı değiştirme yetkisi veren yegane rejimdir. “Demokrasi sandıktan ibaret değildir” sözü doğru bir söz; ama bu sözden sandığın olmadığı, yani çoğunluğun yönetmediği bir sistem çıkartmaya kalkanlar, artık demokrasiye veda etmiş demektir. Demokrasinin varlığından bahsedebileceğiniz asgari şart, çoğunluğun yönetmesidir. Çoğunluğun yönetimde olmadığı bir rejim azınlık diktasıdır.Siyaset biraz da hayal işi. Mısır’da askerî darbeyi, gizli, ama saklayamadıkları bir sevinçle yorumlayıp duyuranlar, yine de dikkatli davranmak zorundalar. Çünkü Türkiye, Mısır’daki darbeyi kendi tecrübesi ile takip ediyor. Dünyanın en korkak, rezil, hilekâr yaratıkları darbecilerdir. Elindeki silahla iktidarı gasp eden bir asker, ister istemez çevresine bir eşkıyanın huzursuzluğu ile bakar. Mısır’da darbecilerin bu huzursuzluğunu, General Sisi’nin yanına aldığı konu mankenlerinden anlıyoruz. Tek dayanak, Tahrir’de “Mursi gitsin” diyen kitleler. Çok kısa zaman sonra “askerler gitsin” demeye başlayacaklar. Demokrasi iktidarın hangi usulle gideceğini belirlemenin ötesinde, ayrıca “kim gelsin” sorusuna da cevap aradığı için darbe yeni bir iktidar mücadelesinin başlangıcı olacak. Demokrasiyi dışarıda bırakan her iktidar mücadelesi gibi Mısır, önümüzdeki günlerde ahlaksız bir iktidar mücadelesine sahne olacak. Kısa bir zamanda herkes Mursi’yi ve kaybettikleri demokrasinin sunduğu güvenceleri mumla arayacak. Mısır’ı takip ederken, bir karşı devrimin yapıldığını unutmayalım. Devrimler ile karşı-devrimlerin yegane ortak paydası, mevcut iktidarı yıkmak amacıyla bir araya gelen güçlere dayanmasıdır. Demokrasi, hukuk ve özgürlük gibi ileriye gidişi geri döndürmek ve iktidarı azınlığa teslim etmek için yapılana “karşı devrim” diyoruz. Bu karşı devrim bir halk ayaklanması ile değil, bir askerî darbe ile gerçekleşti. İşin içinde silahın, zorun yer aldığı hükümet değişikliğine “darbe” (coup d’Etat) demiyorsanız, siyaset anlayışınızda bir yerlerde darbecilik yer alıyor demektir. Hatırlayalım. Türkiye bu tartışmaları Ergenekon ve Balyoz davaları boyunca ve 28 Şubat’ın ipliği pazara çıktığında tüketti. Tekrar piyasaya çıkartanlar balık hafızalı olanlar. Mısır’da şu anda Ergenekon türü bir örgütün fazla mesai yaptığını, Balyoz benzeri bir planın uygulanması ile iktidarın adım adım ele geçirildiğini gelen bilgileri yorumlayarak, en iyi kavrayacak olan bizleriz. Darbe, Mısır dışında herkesin işine geldi. Suud monarşisi rahat bir nefes aldı; Esed kendini daha fazla güvende hissediyor. İsrail, uzun süre güvenliğini garantiye aldığını düşünüyor. Darbenin ne kadar derin bir ihanet olduğunu, Türkiye penceresinden yalın bir gözle takip ediyoruz.