Tokyo 2020 iletişim takımı, Uluslararası Olimpiyat Komitesi Değerlendirme Komisyonu üyelerini konuk ettiği ilk günden oylama gününe kadar elektronik posta adresimin gelen kutusunu bir an olsun boş bırakmadı.Madrid’in neler yaptığını bilmiyorum ama Japonya her gün mutlaka yeni bir tema ile ulaşıyordu. Bir gün 3D 4K yayının nasıl yapılacağına, ertesi gün internet’in metrolarda nasıl kesintisiz çalışacağına dair bilgiler, detaylar veriliyor, bir başka zaman önemli bir sporcularının bir turnuvaki başarı haberi geliyordu.Uluslararası Olimpiyat Komitesi Değerlendirme Komitesi’ne Türkiye’de sunum yapıldığı saatlerde 1984 Olimpiyat Oyunları’nın efsane atleti Carl Lewis’i Japonya’ya davet etmişler, Tokyo’dan onun şehirlerine verdiği desteğin fotoğrafını yayınlıyorlardı. Yani Olimpiyat’ın simgesi 100 metrenin efsanesine bayrak taşıtıyorlardı. Buenos Aires’e ilk indikleri gün ise futbolun efsanesi Artur Zico’nun, Tokyo 2020’ye desteğini servis ettiler. Bu arada geçen 6 ay içinde onlarca sporcu, ünlü modacı, sporcu ve siyasi kimliğin destek bilgilerini geçtiler.Tokyo, kesintisiz güç kaynağı gibiydi. Bizden çok istediler demek bizim Olimpiyat için çalışanlarımıza haksızlık olur ama bizden çok çalıştılar itirafını yapmak da bize yakışır.Tokyo başından beri favoriydi. Hemen hemen attıkları tüm adımlarda 2020 dünyasının insan hayatını rahatlatacak teknolojisini geliştirdiklerini hissettiriyorlardı. 2020’nin Olimpiyat’ın teknolojik devrim senesi olacağı hissiyatını onlardan daha iyi kimse anlatamadı. İstanbul geçmişindeki büyüklüğü, gelecekte daha iyi bir spor ülkesi olmak için siyasi iradenin gücünü, özel sektörün gayretini anlatmaya çalışırken, Madrid biz zaten dünyanın en hazır tesislerine sahibiz, spor dersen ülkede istemediğin kadar önde ve iyi. O yüzden verin o yaz’ı burada geçirin rahatlığını göze sokuyordu.Geleceği iyi anlayan, iyi anlatan, bunu yapabileceğini net hissettiren taraf Tokyo kazandı. Baştan beri biliyorduk. Son dönemlerde birden bire kendimize, iyi olduğumuza dair bir güven yapıştı. Buenos Aires’teki gazetecilerimizin yorumları ile milletçe gaza geldik. Oysa dünyanın en saygın gazete yazarları banko Tokyo yazıyorlardı. Duygusallık ağır basınca ülke ekran başında heyecan dolu saatler geçirdi.Geriye kalan en büyük miras bu oldu. Türkiye o geceyi asla unutmayacak. Madrid’i eleme heyecanının, Tokyo’ya kaybetme üzüntüsünün aynı anda yaşandığı o gece tüm Türkiye ekran karşısındaydı.Gelecek adaylık oylamasının olacağı geceye kadar bu yaklaşma heyecanı, bu kaybetme üzüntüsü bizi kamçılayıp aslında orada kazanmanın ne kadar gurur verici olduğu hissiyle yaşayacağız. Türk halkı, olimpiyat nedir o gece öğrendi. Türk medyası kulis çalışması nedir, tahmin yaparak bu işler olmaz, o gece öğrendi. Duygusal olmamak gerektiğini o gece öğrendi. Türkiye açıkçası olimpiyat denen medeniyet halkalarıyla ilk kez o gece tanıştı. Bundan sonrası geçmişteki her şeyi unutup o gecenin duygularıyla yürüyerek başarılır.Tokyo’yu tebrik ederken, kendimizi eleştirmeyi ihmal etmeyelim. Siyaseten hükümeti, olimpiyat çalışanlarını sevmeyen bir grup insanın düne kadar entelektüel olimpiyat isteyicileri konumundan, birden bire tü kaka olimpiyat, bu olimpiyat bizi batırır naraları atarak, olimpiyatı başından beri tüm kalbiyle isteyenlerle alay etmesi, onları aşağılamaya, hükümet yalakası olmakla suçlaması açıklanabilir gibi değildi.İnsanlar, siyasetçiler, hükümetler geçici, ülke kalıcıdır. Neden ülkenin global barış kültürüne girmesine istemezük çubuğu soktular anlamadım. İnsan hakları, polis, gaz bombası, demokrasi, Gezi, Suriye meselesi üzerinden yapılan anti kampanya, bilhassa bu işi birkaç yıl önce isteyen entel dostlarımızın bugünkü spor-siyaset çelişkilerini gösterdiği için manidardı! Olimpik yürüyüşü elimizde baston bile olsa yürütebilmek dileğiyle...
Tokyo 2020 iletişim takımı, Uluslararası Olimpiyat Komitesi Değerlendirme Komisyonu üyelerini konuk ettiği ilk günden oylama gününe kadar elektronik posta adresimin gelen kutusunu bir an olsun boş bırakmadı.Madrid’in neler yaptığını bilmiyorum ama Japonya her gün mutlaka yeni bir tema ile ulaşıyordu. Bir gün 3D 4K yayının nasıl yapılacağına, ertesi gün internet’in metrolarda nasıl kesintisiz çalışacağına dair bilgiler, detaylar veriliyor, bir başka zaman önemli bir sporcularının bir turnuvaki başarı haberi geliyordu.Uluslararası Olimpiyat Komitesi Değerlendirme Komitesi’ne Türkiye’de sunum yapıldığı saatlerde 1984 Olimpiyat Oyunları’nın efsane atleti Carl Lewis’i Japonya’ya davet etmişler, Tokyo’dan onun şehirlerine verdiği desteğin fotoğrafını yayınlıyorlardı. Yani Olimpiyat’ın simgesi 100 metrenin efsanesine bayrak taşıtıyorlardı. Buenos Aires’e ilk indikleri gün ise futbolun efsanesi Artur Zico’nun, Tokyo 2020’ye desteğini servis ettiler. Bu arada geçen 6 ay içinde onlarca sporcu, ünlü modacı, sporcu ve siyasi kimliğin destek bilgilerini geçtiler.Tokyo, kesintisiz güç kaynağı gibiydi. Bizden çok istediler demek bizim Olimpiyat için çalışanlarımıza haksızlık olur ama bizden çok çalıştılar itirafını yapmak da bize yakışır.Tokyo başından beri favoriydi. Hemen hemen attıkları tüm adımlarda 2020 dünyasının insan hayatını rahatlatacak teknolojisini geliştirdiklerini hissettiriyorlardı. 2020’nin Olimpiyat’ın teknolojik devrim senesi olacağı hissiyatını onlardan daha iyi kimse anlatamadı. İstanbul geçmişindeki büyüklüğü, gelecekte daha iyi bir spor ülkesi olmak için siyasi iradenin gücünü, özel sektörün gayretini anlatmaya çalışırken, Madrid biz zaten dünyanın en hazır tesislerine sahibiz, spor dersen ülkede istemediğin kadar önde ve iyi. O yüzden verin o yaz’ı burada geçirin rahatlığını göze sokuyordu.Geleceği iyi anlayan, iyi anlatan, bunu yapabileceğini net hissettiren taraf Tokyo kazandı. Baştan beri biliyorduk. Son dönemlerde birden bire kendimize, iyi olduğumuza dair bir güven yapıştı. Buenos Aires’teki gazetecilerimizin yorumları ile milletçe gaza geldik. Oysa dünyanın en saygın gazete yazarları banko Tokyo yazıyorlardı. Duygusallık ağır basınca ülke ekran başında heyecan dolu saatler geçirdi.Geriye kalan en büyük miras bu oldu. Türkiye o geceyi asla unutmayacak. Madrid’i eleme heyecanının, Tokyo’ya kaybetme üzüntüsünün aynı anda yaşandığı o gece tüm Türkiye ekran karşısındaydı.Gelecek adaylık oylamasının olacağı geceye kadar bu yaklaşma heyecanı, bu kaybetme üzüntüsü bizi kamçılayıp aslında orada kazanmanın ne kadar gurur verici olduğu hissiyle yaşayacağız. Türk halkı, olimpiyat nedir o gece öğrendi. Türk medyası kulis çalışması nedir, tahmin yaparak bu işler olmaz, o gece öğrendi. Duygusal olmamak gerektiğini o gece öğrendi. Türkiye açıkçası olimpiyat denen medeniyet halkalarıyla ilk kez o gece tanıştı. Bundan sonrası geçmişteki her şeyi unutup o gecenin duygularıyla yürüyerek başarılır.Tokyo’yu tebrik ederken, kendimizi eleştirmeyi ihmal etmeyelim. Siyaseten hükümeti, olimpiyat çalışanlarını sevmeyen bir grup insanın düne kadar entelektüel olimpiyat isteyicileri konumundan, birden bire tü kaka olimpiyat, bu olimpiyat bizi batırır naraları atarak, olimpiyatı başından beri tüm kalbiyle isteyenlerle alay etmesi, onları aşağılamaya, hükümet yalakası olmakla suçlaması açıklanabilir gibi değildi.İnsanlar, siyasetçiler, hükümetler geçici, ülke kalıcıdır. Neden ülkenin global barış kültürüne girmesine istemezük çubuğu soktular anlamadım. İnsan hakları, polis, gaz bombası, demokrasi, Gezi, Suriye meselesi üzerinden yapılan anti kampanya, bilhassa bu işi birkaç yıl önce isteyen entel dostlarımızın bugünkü spor-siyaset çelişkilerini gösterdiği için manidardı! Olimpik yürüyüşü elimizde baston bile olsa yürütebilmek dileğiyle...